Puedo escribir los versos mas tristes esta noche.....

Το Εικοστό Ερωτικό Ποίημα

Πάμπλο Νερούδα

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.

Να γράψω για παράδειγμα: " Η νύχτα είν' αστερόεσσα,
και τρέμουνε, γαλάζια, τ' αστέρια μακριά".

Ο άνεμος της νύχτας γυρνάει στον ουρανό και τραγουδά.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα και φόρες κι εκείνη μ' αγαπούσε.

Νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω από τον απέραντο ουρανό.

Μ' αγάπησε, κάποιες φορές κι εγώ την αγαπούσα.
Πως να μην αγαπήσω τα μεγάλα μάτια της τα έντονα.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να σκεφτώ πως δεν την έχω. να νιώσω πως την έχω χάσει.

Ν΄ακούσω την τεράστια νύχτα, πιο τεράστια χωρίς αυτήν.
Κι ο στίχος πέφτει στην ψυχή όπως στη χλόη η δροσιά.

Τί πειράζει που η αγάπη μου δεν γινόταν να την κρατήσει.
η νύχτα είν' αστερόεσσα κι αυτή δεν είναι πια μαζί μου.

Αυτό ειν' όλο. Στο βάθος κάποιος τραγουδά. Στο βάθος.
Δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Σαν για να την πλησιάσει η ματιά μου την ψάχνει.
Η καρδιά μου την ψάχνει, και δεν είναι πια μαζί μου.

Ίδια η νύχτα που λευκαίνει τα ίδια δέντρα
Εμείς, εκείνοι από το παρελθον, δεν είμαστε πια ίδιοι.

Πια δεν την θέλω, είναι σίγουρο, μα πόσο την αγάπησα.
Γύρευε άνεμο η φωνή μου την ακοή της για ν' αγγίξει.

Του άλλου. Θα 'ναι του άλλου. Όπως πριν των φιλιών μου.
Η φωνή, το φωτεινό κορμί της. Τ' απέραντα μάτια της.

Πια δεν την αγαπώ, είναι σίγουρο, μα ίσως να την αγαπώ.
Είναι τόσο μικρή η αγάπη, κι είναι μεγάλη η λησμιονιά.

Γιατί νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου,
και δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Αν και αυτός θα' ναι ο τελευταίος πόνος που μου δίνει,
κι αυτοί θα' ναι οι τελευταίοι στίχοι που τις γράφω.

Πάμπλο Νερούδα: Είκοσι Ερωτικά Ποιήματα κι Ενα Τραγούδι Απελπισμένο

Εκδόσεις Ιδεόγραμμα 2004

Γιάννης Κορίδης από το 1952 μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει μια πληθώρα έργων

Πρόσφατα έγινα αποδέκτης του εξαίρετου τόμου Ποίησης, με τον τίτλο «Ποιήματα, 1952-2002», του σπουδαίου δημιουργούΓιάννη Κορίδη. Ο Γιάννης Κορίδης είναι Έλληνας δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στη Μολόχα της Κοζάνης το 1936 από γονείς Μικρασιάτες. Σπούδασε νομικά και φιλολογία, αλλά τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Εργάστηκε σχεδόν, σε όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά (Ελευθερία, Βήμα, Νέα, Ακρόπολις, Βραδυνή, Ημέρα, Ανένδοτος, Ελεύθερος Τύπος, Κέρδος, Ειδήσεις, Ταχυδρόμος, Οικονομικός Ταχυδρόμος, Εποχές, Ελληνίδα, Slim, Ελλάδα) ως ρεπόρτερ, διορθωτής, αρθρογράφος, χρονογράφος, κριτικός βιβλίου κλπ.

Παρουσιάστηκε στα Γράμματα με τη συλλογή «Με την ανατολή του ήλιου» το 1952, όπου ξάφνιασε την κριτική για το νεαρό της ηλικίας του και για τον καλοδουλεμένο στίχο του. Από τότε μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει μια πληθώρα έργων.

Ποίηση

- Με την ανατολή του ήλιου, 1952
- Κραυγές στη θύελλα, 1955
- Το πρόσωπο της Γης, 1957
- Διεισδύσεις, 1962
- Αφιέρωση, 1970
- Κύπρος, 1974
- Χρονολόγιο, 1978
- Η νύχτα της Θάλασσας, 1994
- Ποιήματα 1952-2002. Περιλαμβάνονται οι οκτώ παραπάνω συλλογές μαζί με την ανέκδοτη «Φωνές από το χτες και το σήμερα», 2002
- Κλειστός χώρος, 2009.

Ανθολογίες

- Ποιητική Ανθολογία 1930-1965, 1965
- Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης, 1984
- Τα Ωραιότερα Δημοτικά Τραγούδια
Α΄ τόμος: Ακριτικά-Ιστορικά
Β΄ τόμος: Κλέφτικα-Της Εθνικής Αντίστασης

Γ΄ τόμος: Της Αγάπης και του Έρωτα

Δ΄ τόμος: Μοιρολόγια - Της Ξενιτιάς - Παραλογές (Πρώτη έκδοση 2000, Δεύτερη έκδοση 2002)

Μελέτες - Δοκίμια - Ταξιδιωτικά

- Οι μεγάλες δίκες των αιώνων, τόμοι 3, 1968
- Οι μεγάλοι εραστές, 1971
- Βουλγαρία, ένα ταξίδι μια γνωριμία, 1978
- Βαλκάνια, απύραυλη ζώνη, α΄ και β΄ έκδοση, 1985
- Βαλκάνια, απύραυλη ζώνη, στην αγγλική, 1985
- Μορατόριουμ, η αλήθεια για τα πυρηνικά, 1988
- Τα γεράκια και οι λύκοι, 1989
- Πέτρος Μωραΐτης - ο γλύπτης, ο άνθρωπος, 1994
- Υπόθεση Οτζαλάν, 1999
- Νικηφόρος Μανδηλαράς - Η δολοφονία ενός αγωνιστή, 2002
- Το Αλβανικό Έπος (Λεύκωμα μεγάλου σχήματος), 2003
- Nέα Ιωνία 1923-2003. 80 χρόνια (Λεύκωμα μεγάλου σχήματος), 2004.

Επίσης, από το 1995 ανθολογεί και εκδίδει το ετήσιο «Ποιητικό Ημερολόγιο». Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, βουλγαρικά, αλβανικά και σλοβένικα.

Ο Μπάμπης Δερμιτζάκης ανέφερε για την ποίηση του Κορίδη: «Η Ποίηση του Γιάννη Κορίδη διακρίνεται για την ευαισθησία της, και μια λυρική μελαγχολία, ενώ ξεφεύγουν απ' αυτή σαρκαστικοί τόνοι όταν αναφέρεται στη σύγχρονη πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ακόμη της ποίησής του ότι πολλά ποιήματά του έχουν αφετηρία βιώματα επεισοδίων καθημερινής ζωής, τα οποία αναπλάθει αφηγηματικά αποδίδοντάς τους ταυτόχρονα όλο το σημασιακό τους εύρος. Συχνά ο στίχος του έχει μια διαύγεια καβαφική (κάποια ποιήματά του άλλωστε θυμίζουν έντονα τον μεγάλο αλεξανδρινό) σχεδόν πεζολογική, όπου η ποιητικότητα εξακοντίζεται στο νόημααντί να μένει προσκολλημένη στη φόρμα».

Μια μικρή ποιητική γεύση λαμβάνουμε με τα παρακάτω έργα:


Εωθινό

Ουρανέ της αγαπημένης
Στιγμή της παντοδυναμίας
Στις γιορτάσιμες πασχαλιές
Στη δόξα του πράσινου
Το είναι μου
Βασιλεύει.


Αμετάκλητο

Κατεβαίνω
Στην αίσθηση του φύλλου
Μετρώ το περπάτημα της αυγής
Στο νοτισμένο πάτωμα
Της μοναξιάς μου.
Καρδιά μου
Εσύ πρωτοκάθησες
Στην τραυματισμένη καρέκλα του γείτονα
Στη μέση ακριβώς
Της λυπημένης ιστορίας.


Πατρίδα

Εδώ που ρημάξανε τα καΐκια
Η θάλασσα αποφεύγει την άνοιξη
Δεν υπάρχει ήλιος για τα μάτια της
Δεν υπάρχει χάδι για το κορμί της.
Οι απόμαχοι με τα βαθουλωτά μάτια
Οι παλιές ιστορίες, τα ταξίδια
Τεμαχισμένες εικόνες τις νύχτες
Λύνουν τα μαλλιά τους.

Εδώ που ρημάξανε τα καΐκια
Είναι ο τόπος μας
Κάθε πρωΐ κατεβαίνουμε
Μ’ ένα βάρος στην καρδιά μας.
Όσοι μας λησμόνησαν
Όσοι μας απαρνήθηκαν
Εδώ θα μας βρούνε.

*από το: http://anastasiosds.blogspot.com/