ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ(1865-1922), «ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ»

Dionisis Vitsos

ΖΑΚΥΝΘΟΣ

«Έλληνας! σου λέει ο άλλος. Δεν είναι παίξε γέλασε. 

Έχουμε τα κακά μας, δε λέω. Πήραμε δρόμο στραβό σαν το κακοκυβερνημένο πλεούμενο. Μα δεν είμαστε και ντιπ για πέταμα. 

Και να είμαστε για πέταμα, πάλι δε θα χαθούμε. Θέλουμε δε θέλουμε, θα ζήσουμε. 

Θα ζήσουμε και θα θεριέψουμε και θα δοξαστούμε, όπως και πρώτα.»

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ(1865-1922), «ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ»

~~~~~~~~

[Λογοτέχνης, δημοσιογράφος και στρατιωτικός αρχίατρος. Από τα Λεχαινά Ηλείας. Ένας από τους τρεις εκπροσώπους του νατουραλισμού στην ελληνική λογοτεχνία, μαζί με τον Παπαδιαμάντη και τον Βιζυηνό.

Παρότι στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του υπέφερε από φυματίωση συμμετείχε στην Kρητική Eπανάσταση του 1897, στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912–1913, στο Κίνημα στο Γουδί, κ.α.

Πέθανε από φυματίωση του λάρυγγα τον Οκτώβρio του 1922, στην Αθήνα, σε ηλικία 57 ετών, πικραμένος για την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας με τη Μικρασιατική καταστροφή, που την είδε να συμβαίνει λίγο πριν πεθάνει.]

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ : «ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ»,1.1.1884

Dionisis Vitsos

ΖΑΚΥΝΘΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ : 

«ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ»,1.1.1884

[Ο νέος χρόνος σ’ άλλους νέα καλά μοιράζει,

αλλά για μας μονάχα το ΝΟΥΜΕΡΟ ΑΛΛΑΖΕΙ]

«Για τον καινούριο χρόνο ζητώ να προφητεύσω,
εδώ το κάθε ψέμμα θα βγη αληθινό.
γι΄αυτό πολλά θα γράψω χωρίς να κινδυνεύσω
μετά Χριστόν προφήτης ‘στον κόσμο να φανώ.
Και όχι εγώ μόνον, αλλά και κάθε άλλος
‘μπορεί εδώ προφήτης να φαίνεται μεγάλος.

Σ’ αυτό τον νέο χρόνο τι λέτε πως θα γίνη;
θαρρείτε πως καινούρια θα πέσουνε καλά;
Θαρρείτε πως o τόπος ‘στα ίδια δεν θα μείνη;
θαρρείτε πως θα πάμε δυό ρούπια πειό ψηλά;
θαρρείτε πως τη μοίρα του έθνους δεν θα κλαίμε;
θαρρείτε και του χρόνου τα ίδια δεν θα λέμε;

Θαρρείτε πως θα λείψη ο δόλος και το ψέμμα;
θαρρείτε πως η φτώχια το έθνος δεν θα πνίγη;
θαρρείτε πως με νίκας θα λαμπρυνθή το στέμμα
κι’ ο βασιλεύς θα παύση των γάτων το κυνήγι;
Πως άνθρωποι θα γίνουν του έθνους οι πατέρες,
και δε θα τρών με λόγια τις νύκταις και τις ‘μέραις;
[...]

Μη Σύλλογοι θαρρήτε δεν θ’ αναλάμψουν κι άλλοι;
πως δεν θα δούμε σμήνη εφημερίδων νέων;
πως εκλογαίς και φούριαις δεν θάχουμε και πάλι,
κι αιματηρούς αγώνας κομματαρχών γενναίων;
Πως με σταυρούς τα στήθη δεν θα στολίσουν όλοι,
πως κι άλλοι Οσμανιέδες δεν θάλθουν απ’ την Πόλι;

Θαρρείτε πως για τόπο κλεινού φρενοκομείου
κανείς Δρομοκαΐτης παράδες δεν θ’ αφήση;
πως Πρύτανις κανένας του Πανεπιστημίου
αγάλματα μωρίας και φρίκης δεν θα στήση;
Κι ο Δαμαλάς, εκείνος ο κριομύξης, πάλι
‘στον Γλάδστωνα θαρρείτε πως λόγο δεν θα βγάλη;
[...]

Τα γράμματα θαρρείτε σοφούς πως θ’ αναδείξουν.
και πάνσοφα τα κτήνη πως δεν θ’ αναφανούν;
και της Ακαδημίας αι πύλαι πώς θ’ ανοίξουν,
κι’ εις έδρας πως θ’ ανέβουν διδάσκαλοι με νουν;
Κι’ εκείνοι οι θεοί της οι χρυσαρματωμένοι
θαρρείτε πως μια μέρα δεν θα ‘βρεθούν σπασμένοι;

Θαρρείτε πως εις μάχας θ’ αφήσουμε τα κώλα;
θαρρείτε πως παιάνων θ’ ακούσωμεν τους ήχους;
θαρρείτε τέλος πάντων πώς θα προκόψουν όλα.
κι’ εγώ πώς θ’ αποκάμω να φλυαρώ με στίχους;
.
Ο νέος χρόνος σ’ άλλους νέα καλά μοιράζει,
αλλά για ‘μας μονάχα το ΝΟΥΜΕΡΟ ΑΛΛΑΖΕΙ»

.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (1853-1919)
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΣΜΟΔΑΙΟΣ, 1.1.1884