ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

Αρκαδικός Κύκλος

             ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ                      

Κάθε στιγμή το Δέντρο ζει μέσα απ’ τις ρίζες του. 
Όμως αυτές οι ρίζες είναι κάτω από το έδαφος. 
Κάτω από την επιφάνεια της Συνείδησης. 
Το Δέντρο μπορεί να μην γνωρίζει τις ρίζες του. 
Αλλά οι ρίζες υπάρχουν

Όταν το Δέντρο μεταφέρει τη Συνείδηση του στις ρίζες,
αντιλαμβάνεται ότι οι ρίζες του συνδέονται
με τις ρίζες όλων των Δέντρων.
Νοιώθει ότι δεν είναι απομονωμένο κι ότι αυτή η Γη
είναι το σπίτι του.

Αντιλαμβάνεται ότι κάτω από το έδαφος,
κάτω από την επιφάνεια της Συνείδησης,
τα πάντα ενώνονται με τα πάντα,
σαν ένα Δίχτυ που απλώνεται
τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο.

Το Δέντρο που δεν αποκτά συνείδηση ότι έχει ρίζες,
αισθάνεται ότι κάτι, ή κάποιος το έχει πετάξει στον Κόσμο.
Αισθάνεται ότι δεν ανήκει στο Δάσος
κι ότι το Δάσος δεν του ανήκει.
Το Δέντρο που δεν νοιώθει τις ρίζες του,
αισθάνεται αγωνία και άγχος.
Όλη του η ζωή είναι ένας αγώνας για επιβίωση,
σε ένα κόσμο που τον νοιώθει ξένο, που τον βιώνει σαν κάτι εχθρικό.

Το Δέντρο που δεν νοιώθει τις ρίζες του,
πολεμά ενάντια στο Δάσος.
Αυτή η μάχη οδηγεί πάντα σε ήττα,
γιατί το Δέντρο μπορεί να πολεμήσει μαζί με το Δάσος,
αλλά ποτέ ενάντια σ’ αυτό.

Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο
που είναι στον Κύκλο της Αρκαδίας
και σ’ έναν άνθρωπο που βρίσκεται έξω από αυτόν.
Αυτός που βρίσκεται μέσα στον Κύκλο,
νοιώθει ένα με το Δάσος.
Όλος ο κόσμος είναι το σπίτι του.

Αντίθετα, αυτός που βρίσκεται έξω από αυτόν
νοιώθει ότι ο κόσμος είναι ένα κολαστήριο,
ένας τόπος δοκιμασίας, ή ο προθάλαμος,
για μια υπερκόσμια, μεταθανάτια μορφή ζωής.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο αν νοιώθεις ότι κάποιος ή κάτι, σε έχει πετάξει έξω από τη Ζωή,
και στο να αισθάνεσαι ότι έχεις τη δική σου θέση
μέσα στο Σύμπαν.

Ένα Δέντρο ή ένας άνθρωπος, που ζουν στο Δάσος της Αρκαδίας,
ανήκουν στον Κόσμο
Ένα Δέντρο ή ένας άνθρωπος που έχουν ξεριζωθεί
κι έχουν χάσει τις ρίζες τους, δεν ανήκουν πουθενά....ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

Κάθε στιγμή το Δέντρο ζει μέσα απ’ τις ρίζες του.
Όμως αυτές οι ρίζες είναι κάτω από το έδαφος.
Κάτω από την επιφάνεια της Συνείδησης.
Το Δέντρο μπορεί να μην γνωρίζει τις ρίζες του.
Αλλά οι ρίζες υπάρχουν

Όταν το Δέντρο μεταφέρει τη Συνείδηση του στις ρίζες,
αντιλαμβάνεται ότι οι ρίζες του συνδέονται
με τις ρίζες όλων των Δέντρων.
Νοιώθει ότι δεν είναι απομονωμένο κι ότι αυτή η Γη
είναι το σπίτι του.

Αντιλαμβάνεται ότι κάτω από το έδαφος,
κάτω από την επιφάνεια της Συνείδησης,
τα πάντα ενώνονται με τα πάντα,
σαν ένα Δίχτυ που απλώνεται
τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο.

Το Δέντρο που δεν αποκτά συνείδηση ότι έχει ρίζες,
αισθάνεται ότι κάτι, ή κάποιος το έχει πετάξει στον Κόσμο.
Αισθάνεται ότι δεν ανήκει στο Δάσος
κι ότι το Δάσος δεν του ανήκει.
Το Δέντρο που δεν νοιώθει τις ρίζες του,
αισθάνεται αγωνία και άγχος.
Όλη του η ζωή είναι ένας αγώνας για επιβίωση,
σε ένα κόσμο που τον νοιώθει ξένο, που τον βιώνει σαν κάτι εχθρικό.

Το Δέντρο που δεν νοιώθει τις ρίζες του,
πολεμά ενάντια στο Δάσος.
Αυτή η μάχη οδηγεί πάντα σε ήττα,
γιατί το Δέντρο μπορεί να πολεμήσει μαζί με το Δάσος,
αλλά ποτέ ενάντια σ’ αυτό.

Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο
που είναι στον Κύκλο της Αρκαδίας
και σ’ έναν άνθρωπο που βρίσκεται έξω από αυτόν.
Αυτός που βρίσκεται μέσα στον Κύκλο,
νοιώθει ένα με το Δάσος.
Όλος ο κόσμος είναι το σπίτι του.

Αντίθετα, αυτός που βρίσκεται έξω από αυτόν
νοιώθει ότι ο κόσμος είναι ένα κολαστήριο,
ένας τόπος δοκιμασίας, ή ο προθάλαμος,
για μια υπερκόσμια, μεταθανάτια μορφή ζωής.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο αν νοιώθεις ότι κάποιος ή κάτι, σε έχει πετάξει έξω από τη Ζωή,
και στο να αισθάνεσαι ότι έχεις τη δική σου θέση
μέσα στο Σύμπαν.

Ένα Δέντρο ή ένας άνθρωπος, που ζουν στο Δάσος της Αρκαδίας,
ανήκουν στον Κόσμο
Ένα Δέντρο ή ένας άνθρωπος που έχουν ξεριζωθεί
κι έχουν χάσει τις ρίζες τους, δεν ανήκουν πουθενά....

Αρκαδικός Κύκλος