ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.............. Του Νίκου Ι. Κωστάρα

Περί ΙΣΤΟΡΙΑΣ.....

.

Του Νίκου Ι. Κωστάρα

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν» (Ευριπίδης)

Με την ευκαιρία της τιμής που μου έγινε από το Σύνδεσμο Ιστορικών Συγγραφέων για την προσφορά του καπετάνιου στα γράμματα και ιδιαίτερα στο χώρο της ιστορίας, θα γράψω δυο λόγια για το δράμα της ιστορίας σε μια εποχή που το Υπουργείο Παιδείας καταργεί ή κάνει προαιρετικό τον μάθημα της ιστορίας. Μάλιστα στέλνουν την Ιστορία στο απόσπασμα! Δεν σέβονται τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη, τον Ξενοφώντα, τον Πολύβιο, τον Πλούταρχο, τον Κων/νο Παπαρρηγόπουλο. Όποιος καταργεί την ιστορία, πριονίζει το κλαδί που έχει καβαλικέψει για να σωθεί από την θεομηνία. Λαός που δεν έχει ιστορία δεν έχει μέλλον. Κοινωνία που αρνείται την εμπειρία του παρελθόντος αναιρεί τον εαυτό της.

Η άρνηση της ιστορίας είναι προδοσία του εαυτού μας. Άνοιγμα στο μέλλον σημαίνει έμπνευση στο παρελθόν.

Οι μεγάλες αξίες ανακύπτουν απότην ιστορία. Η ιστορία δεν δημιουργεί αξίες αλλά αποκαλύπτει αξίες. Έτσι η ζωή γίνεται βίωμα και το βίωμα ανθρωπιστικό. Οι αρχαίοι λαοί της Μεσογείου, όπως οι Έλληνες και οι Εβραίοι, βιώνουν την ιστορία σαν προσωπική τους υπόθεση (Άμος Οζ, Ισραηλινός συγγραφέας). Η ιστορία δεν είναι μια σειρά λιμνούλες με στάσιμα νερά, αλλά ένας ποταμός που τρέχει ασταμάτητα και ορμητικά. Ο ρους της ιστορίας. Τα πάντα ρει.

«Έθνη επιλήσμονα της ιστορίας των (των πατριών) εξαφανίζονται» τονίζει ο ιστορικός Άρνολντ Τοΰνμπυ. «Η ιστορία είναι μάρτυρας των εποχών, η λαμπάδα της αλήθειας, η ζωή της μνήμης, ο δάσκαλος της ζωής, ο αγγελιοφόρος της αρχαιότητας» (Κικέρων). Η ιστορία είναι διδάσκαλος της ανθρωπότητας.

Ένας λαός που θέλει να αγνοεί την ιστορία του είναι λαός χωρίς εθνική συνείδηση διότι η ιστορία, η συνείδηση της ιστορίας, είναι η μνήμη των λαών. «Αν τα παρεληλυθότα μνημονεύεις, άμεινον περί των μελλόντων βουλεύσει» (Ισοκράτης). (Να σπουδάζεις τα περασμένα και να διατηρείς αυτά ζωντανά στη μνήμη σου)

Η μελέτη της ιστορίας γίνεται για την υπεράσπιση του μέλλοντος έναντι του παρελθόντος. Το έργο του ιστορικού πρέπει να βρίσκεται πάνω από τις σκοπιμότητες της εξουσίας. «Η ιστορία γνωρίζει ένα νόμο, το νόμο να κυνηγάει το ψέμα και να παρουσιάζει την αλήθεια» (Τάκιτος). Η ιστοριογραφία γεννήθηκε μεσ’ από το ζωντανό και ζεστό σώμα της ιστορίας.

Η ιστορία μοιάζει με άροτρο. Αποκαλύπτει πολλά ανασκάβοντας το χώμα αλλά και σκεπάζει άλλα κάτω από ένα καινούργιο χώμα λήθης αλλά ο ποιητής Κ. Παλαμάς ισχυρίζεται ότι «το πνεύμα και στο χώμα λάμπει».

Αφελληνίζουμε την ιστορία μας και την παιδεία μας, λησμονώντας πως αυτό που χαρακτηρίζει την Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι η υλική δύναμη, ούτε τα πλούτη, αλλά το ήθος, η αρετή και το πνεύμα της τρισχιλιόχρονης πατρίδος μας.

Την χρησιμότητα της ιστορίας ως ιατρόν τοις επιγόνοις εχαρακτήρισεν ο Νικηφόρος Γρηγοράς ιστορικός του Βυζαντίου.

Ο ιστορικός είναι προφήτης που κοιτάζει προς τα πίσω σκαλίζοντας τις στάχτες και ξαναδίνοντας ζωή σε πράγματα νεκρά. Η ιστορία είναι ναός που ιερουργείται η νοσταλγία των χρόνων που πέρασαν. Η ιστορία μας είναι ένας κορυφαίος εθνικός και πνευματικός τίτλος της χώρας μας.

Η μέριμνα της διάσωσης της ιστορικής μνήμης είναι «το κάρμα της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού λαού» κατά τον ιστορικό Τοΰνμπυ.

Η γνώση στης ιστορίας βοηθάει τους λαούς να διατηρούν την ιστορική τους μνήμη και να μπορούν να αντιμετωπίζουν την μισαλαδοξία, το ψέμα και την πολιτική σκοπιμότητα.

Ένα ζήτημα είναι το πως φτιάχνεται η ιστορία κι ένα άλλο (συνήθως εντελώς αντίθετο) είναι πως γράφεται η ιστορία. Η ιστορία γράφεται και με σιωπές, προπαντώς με σιωπές. «Πολλοί θα ήθελαν να δουν το τέλος της ιστορίας έτσι που οι λαοί να ζουν χωρίς μνήμη. Να μην χρειάζονται να θυμούνται Ιθάκες τι σημαίνουν, ούτε σε ποιον ανήκει ιστορικά η Μακεδονία, όταν κανείς πια δεν θα ξέρει Μακεδονία τι σημαίνει» (Σαράντος Καργάκος).

«Οι δυτικοί μας έμαθαν πως η οικονομία δεν έχει ηθική». Τώρα επιμένουν να μας μάθουν πως και η ιστορία δεν έχει ηθική (Χρ. Μαλεβίτσης).

Ο λαός ο μελετών και γνωρίζων την ιστορία του, κρίνει σχεδόν πάντοτε ασφαλέστερα και ορθότερα και για την παρούσα κατάστασή του και για τους όρους προόδου και για την μέλλουσα τύχη του (Φραγκίσκος Γκιζό). Η ιστορία δεν νοείται πλέον ως άθροισμα στρατιωτικών γεγονότων όπως άλλοτε, αλλά είναι και πολιτική και πολιτισμού και οικονομίας και βίου γενικώς (Τ. Γριτσόπουλος).

Η ιστορία τίποτε δεν εξαφανίζει και δεν πετά στο καλάθι των αχρήστων, αλλά επίμονα καταγράφει τα λάθη και τις επιτυχίες των γενεών, ώστε οι επόμενες γενεές να μπορούν να συγκρίνουν ποιος είναι πιο βάρβαρος: οι πρόγονοι ή οι επίγονοι.

«Η μελέτη των αρχαίων πηγών πρέπει να πραγματοποιηθεί όχι με επιπόλαιη παραδοχή αλλά με ανάλυση, διακρίβωση και διασταύρωση για την καταγραφή της ιστορικής αλήθειας. Επιβάλλεται η εξεύρεση όχι μόνο του ορατού και φωτεινού φεγγαριού αλλά και της αθέατης όψης του» (Κυριάκος Σιμόπουλος).

Κάποτε πρέπει να ξεκλειδώσουμε το κατώγι της ιστορίας μας και να φέρουμε στο φως «τους όφεις και τα φίδια που είναι κλεισμένα» (Δ. Λιαντίνης).

Ο μη ενημερωμένος άνθρωπος είναι υπήκοος, ο ενημερωμένος άνθρωπος είναι πολίτης. «Όποιος διαβάζει ιστορίαν δεν οξύνει απλώς τον νουν του αλλά ευρίσκεται εις πνευματικήν εκγρήγορσιν» (Τ. Γριτσόπουλος).

Η ιστορία διδάσκει ότι ο εγωισμός πάντοτε ταπεινώνεται, πως η αμάθεια, η τεμπελιά, η αμέλεια, η ευπιστία, ανανδρία, πάντα οδηγούν στην καταστροφή, αντίθετα η δραστηριότητα, η φρόνηση, η ευφυΐα, η γενναιότητα, η τόλμη, η σωφροσύνη, η σταθερότητα, η ψυχραιμία, είναι πολύ ωφέλημα και σωτήρια στο βίο των ανθρώπων.

«Η γνώση της ιστορίας αποτελεί «παιδεία και γυμνασία» για όλους κατά τον ιστορικό Πολύβιο. «Εξ’ ιστορίας αναιρεθείσης της Αλήθειας το καταλειπόμενον αυτής ανωφελές» (Πολύβιος).

«Εμείς είμαστε υπάλληλοι της ιστορίας της συνείδησής μας, όχι υπάλληλοι αφεντικών» (Μιχάλης Κατσαρός).

Καθήκον κάθε γενιάς είναι να γράφει την ιστορία του Έθνους από την αρχή (καθηγητής Νεοκλής Σαρρής). Και να θυμάται ότι πίσω από την εικόνα του Καραϊσκάκη ή της Μαντώς Μαυρογένους και του Γέρου του Μοριά, κρύβεται ένα δράμα εσαεί επαναλαμβανόμενο: «το δράμα του εμφυλίου αίματος και του κατάφωρα αδικημένου αισθήματος της φιλοπατρίας.» Η ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας είναι η ιστορία μιας αλυσίδας χαμένων ευκαιριών.

Εμείς οι Έλληνες κινούμαστε μονομερώς. Από τη μια και βέβαια δικαιολογημένα διαμαρτυρόμαστε για την ελληνικότητα της Μακεδονίας κι από την άλλη ορθώνουμε φράγματα μπρος στα μνημεία της Ελληνικής ιστορίας και του χριστιανισμού. Η Ε.Ε. έγραψε την ιστορία της Ευρώπης (Ντιροζέλ) από την εποχή του Καρλομάγνου αγνοώντας «την αρπαγή της Ευρώπης» και τη μάχη του Μαραθώνα, της νίκης της Δημοκρατίας, κατά του Δεσποτισμού.

Μερικοί διανοητές και πολιτευόμενοι χαρακτηρίζουν ξεπερασμένες τις αξίες που ανάγονται στο παρελθόν και στις ρίζες του λαού μας και νομίζουν ότι θα γίνουν καλοί Ευρωπαίοι εάν μιλούν συνεχώς για πολιτισμικότητα και παγκοσμιοποίηση.

Καταργούμε τον πατριωτισμό, εξοντώνουμε τη Γλώσσα, καταβαθρώνουμε την παιδεία, χλευάζουμε τη γνήσια θεολογική διερώτηση, απαξιώνουμε την ιστορία με μικρόνοες και υστερόβουλες υπεραπλουστεύσεις. Τι μένει ως έρμα για την ακμαία διέλευση αυτού του λαού μέσα από τις σύγχρονες ιστορικές θύελλες; Μένει η «μεταφυσική» θεοποίηση της «λαϊκής συμμετοχής», η θρησκευτική λατρεία των κίβδηλων ειδώλων που στερούν αυτό το λαό από τα κρίσιμα και θεμελιώδη ερείσματα της ιστορικής παρουσίας με σκοπό τον έσχατο πολιτικό, πνευματικό και εθνικό εξανδραποδισμό. «Φρονείν και πράττειν ελληνικά» (Ζαμπέλιος).

Χρειάζεται μια αφύπνιση, μια ειρηνική επανάσταση, για να φρενάρουμε την αποδόμηση και παραχάραξη της ιστορίας, να ενθαρρύνουμε τις νεότερες καταβολάδες για να μην μείνουν ανιστόρητοι και να κρατήσουν την ιστορική τους συνέχεια αυτού του βαθύρριζου τόπου.

Νίκος Ι. Κωστάρας

Ο ΗΛΙΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2011

Ο ΗΛΙΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ

....από τον Κραμποβό, σημερινό Καστανοχώρι, Μεγαλοπόλεως Του Ι. Γ. Ασημακόπουλου Ασκώντας το προνόμιο που διαθέτει από πολλές δεκαετίες, η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, να υποβάλλει υποψηφιότητες Ελλήνων για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, για φέτος υποβάλλει δύο υποψηφιότητες από την Ελλάδα, η μια εκ των οποίων είναι αυτή του Αρκάδα ποιητή ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟ, από τον Κραμποβό, σημερινό Καστανοχώρι, Μεγαλοπόλεως. Ο άλλος προτεινόμενος υποψήφιος είναι ο Ακαδημαϊκός, συγγραφέας και ποιητής ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ Κάθε Αρκάς και ειδικότερα κάθε Μεγαλοπολίτης θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος για την υψίστη αυτή τιμή που γίνεται στον ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟ, που με συνέπεια και σεμνότητα υπηρετεί τα ελληνικά γράμματα για περισσότερο από μισό αιώνα. «ΡΑΘΥΜΕΣ ΩΡΕΣ» Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ Μόλις, κυκλοφόρησε στη Μεγαλόπολη από τις «Αρκαδικές Εκδόσεις ΕΠΙΛΟΓΗ» η νέα ποιητική συλλογή του ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ «Ράθυμες ώρες». Απλός, απέριττος, κατανοητός και συνάμα υψηλόφρων στο λόγο του, ο ποιητής, αρκείται σε μια λέξη ασήμαντη να γράψει το μεγάλο ποίημα, «όπως στο χελιδόνι / λίγο χόρτο / για να χτίσει τη φωλιά του» Αφιερωμένη στον τόπο του, στο χωριό του, η καινούργια δουλειά του ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ, αναπολεί τα χρόνια που πέρασαν γεμάτα ζωή, γεμάτα ανθρώπους. Βλέπει σήμερα την ερήμωση που απλώνεται γύρω, ανοίγει διάπλατα τα φύλλα της καρδιάς του στην αγέραστη μνήμη, αναθυμάται και αναθαρρεύει: «Εδώ, σ’ αυτά τα χώματα γεννήθηκα / Ανάμεσα σε πέτρες και σε δάκρυα / ολοκλήρωσα το έργο μου. / Πλούσια φυτρώνανε τα στάχυα στους αγρούς / έσφυζε η ζωή και τα δρεπάνια τα τσαπιά / βιολιά και φλάουτα. / Τώρα το όμορφο χωριό λίκνο νεκρών / Όμως αγέραστη η καρδιά / σα βάρκα του Οδυσσέα λάμνει ακάθεκτη / και η μοναξιά εξαφανίζεται / ανάμεσα σε φλόγες της μνήμης.» Αφιερωμένη στο σύγχρονο άνθρωπο, η καινούργια δουλειά του ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ, βλέπει τη ματωμένη του πορεία στη ζωή με τις ανίατες πληγές, τους καθημερινούς θανάτους, τα θρυμματισμένα όνειρα «…και μακαρίζει / των αγριμιών την τύχη / που πεθαίνουν μόνο μια φορά.». Ενστερνίζεται ο ποιητής την αγωνία του απομονωμένου μέσα στο πλήθος ατόμου κι ο φοβισμένος λόγος του παίρνει φωτιά και γίνεται «…φως λυτρωτικό / στη σφύζουσα καρδιά της σιωπής». Αφιερωμένη τέλος, στη ζωή και στο μέλλον, η καινούργια δουλειά του ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ, πολύπειρη από τη μακρόχρονη συμπόρευσή του με τον απλό, καθημερινό άνθρωπο, αλλά και διεξοδική. Με στεντόρεια φωνή δηλώνει χωρίς περιστροφές πως: «Αγώνας είναι η ζωή / ενάντια / στις σφραγισμένες πόρτες / στην ανέλπιδη αναμονή / στο χέρι / που σφίγγει το χέρι που λείπει. / Αγώνας είναι πάντα η ζωή / ενάντια στο φόβο / στους δημαγωγούς / στους κλέφτες / στη μονόφθαλμη δικαιοσύνη / στους θανάτους απ’ την πείνα / και στους άδειους λόγους των πολιτικών. / Αγώνας είναι η ζωή. / Ώσπου μια μέρα η οργή να γίνει ποταμός / και στην ορμή του επάνω / να την καθαρίσει από τους ρύπους της / όπως ο Αλφειός την κόπρο του Αυγεία.» *** Το Βιβλίο διατίθεται από το βιβλιοπωλείο «ΕΠΙΛΟΓΗ» τηλ 27910-25007 στη Μεγαλόπολη, καθώς και από βιβλιοπωλεία της Τρίπολης και της Αθήνας. ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Ο ποιητής Ηλίας Σιμόπουλος γεννήθηκε στις 23 Νοέμβρη του 1913 στον Κραμποβό (σήμερα Καστανοχώρι) Αρκαδίας, από γονείς αγρότες. Εκεί φοίτησε στο Δημοτικό και συνέχεια στο “Ελληνικό Σχολείο” στο Ίσαρι. Το 1925 πήγε στην Αθήνα όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο, την Νομική Σχολή, και το Γαλλικό ινστιτούτο. Μιλάει Γαλλικά, Αγγλικά και Ρώσικα. Σα φοιτητής πήρε ενεργό μέρος στη φοιτητική κίνηση και ήταν υπεύθυνος στη “Φοιτητική φωνή”, όργανο της αριστερής φοιτητικής παράταξης. Παράλληλα δούλεψε σε πολλές εφημερίδες. Από μαθητής στο γυμνάσιο είχε αρχίσει να γράφει ποιήματα και κείμενά του δημοσιεύονταν στη “Διάπλαση των Παίδων”, την “Παιδική Χαρά” και άλλα έντυπα. Αργότερα με το ψευδώνυμο Παύλος Ροδής δημοσίευσε ποιήματα, μελέτες και άλλα λογοτεχνικά κείμενα σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Στο διάστημα 1934 - 1936 ήταν Γραμματέας της Καλλιτεχνικής Επιτροπής στην “Ενωτική Συνομοσπονδία των Εργατών Ελλάδας” (με μέλη τους: Κώστα Βάρναλη, Γιάννη Ρίτσο, Μενέλαο Λουντέμη, Γιώργη Ζάρκο, Τίμο Βιτσώρη, και Πέτρο Στυλίτη) και σκηνοθέτης στο Εργατικό Θέατρο. Το καλοκαίρι του 1936 με την κήρυξη της δικτατορίας του Μεταξά η λογοκρισία σταμάτησε την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του με τίτλο “Εναγώνια” που βρισκόταν στο τυπογραφείο. Αργότερα για την όλη δραστηριότητά του συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια, βασανίστηκε και μετατάχθηκε από τη σχολή εφέδρων αξιωματικών Κερκύρας στο 11ο σύνταγμα πεζικού της Τρίπολης σαν απλός στρατιώτης. Πιο μπροστά με αλλεπάλληλες επιδρομές στο σπίτι του κατασχέθηκαν όλα του τα χειρόγραφα και καταστράφηκε όλο το αρχείο του. Πήρε μέρος στον πόλεμο της Αλβανίας και στην Εθνική Αντίσταση. Το 1946 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή. Όμως με τον εμφύλιο πόλεμο και τα γεγονότα που ακολούθησαν, διώχθηκαν όλα τα μέλη της οικογένειας του και για λόγους επιβίωσης υποχρεώθηκε, όχι μόνο να αναστείλει κάθε δραστηριότητα, αλλά να σταματήσει και κάθε δημοσίευση. Έτσι, μόλις το 1958 κυκλοφόρησε η “Αρκαδική Ραψωδία” που, μαζί με πολλά άλλα έργα του, ήταν έτοιμη από το 1949. Με την έκδοση του τρίτου βιβλίου έγινε μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών 26.6.1959 και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (20.3.1960). Όμως παρέμεινε στον πρώτο, όπου διετέλεσε συνέχεια Γεν. Γραμματέας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος μέχρι τη συγχώνευση των δύο σωματείων στις 5.12.1982. Στις νέες αρχαιρεσίες που ακλούθησαν ήρθε πρώτος, όμως παραχώρησε την προεδρία λόγω πολλών απασχολήσεων και παρέμεινε αντιπρόεδρος μέχρι 22.5.83, οπότε παραιτηθέντος του προέδρου ανέλαβε πάλι πρόεδρος για δύο διετίες μέχρι 18 Μαρτίου 1989, οπότε και αποσύρθηκε για να επιμεληθεί το έργο του. Έχει πάρει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια, όπως στη Βαρσοβία το 1976, στο Βερολίνο το 1977, στο Κάιρο το 1977, στην Κωνσταντινούπολη το 1979, στη Σόφια το 1980 και 1984, στο Τορόντο το 1980, στην Πράγα τ0 1985. στη Βαγδάτη το 2988 κ.ά. Ήταν πρόεδρος της επιτροπής για τη συνταξιοδότηση των λογοτεχνών, της επιτροπής για την απονομή κρατικών βραβείων και αγορά λογοτεχνικών βιβλίων, της βράβευσης θεατρικών έργων και πολλών άλλων. Σημαντική ήταν η συμβολή του στην ενεργοποίηση του νόμου για τη συνταξιοδότηση των λογοτεχνών. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Παρίσι, Σόφια, Τορόντο, Αβάνα, Οτάβα, Κάιρο, Βαγδάτη) και έχει δημοσιεύσει πλήθος μελετήματα σ’ ελληνικά και ξένα περιοδικά. Βιβλία του μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε Γαλλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία. Ποιήματά του είναι μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες και περιέχονται σε πολλές ξένες ανθολογίες. Η “Αρκαδική Ραψωδία” μελοποιήθηκε από το μουσικοσυνθέτη Ιωσήφ Μπενάκη και πρωτοπαρουσιάστηκε στην Τρίπολη (Κινηματογράφο Αρκαδία) στις 29.12.1980 με μεγάλη χορωδία και με τους πρωταγωνιστές της Λυρικής σκηνής Αντρέα Κουλουμπή και Μυρτώ Δουλή. Επαναλήφθηκε στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά 3.2.81 στις εκδηλώσεις “Έκφραση” του Υπουργείου Πολιτισμού και στην τηλεόραση 2 στις 28 Οκτωβρίου 1987. Πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από διαφόρους συνθέτες, όπως “Ο Φονιάς” από τον Ιωσήφ Μπενάκη, “Ο Θρήνος της Μάνας” από τον Γιάννη Σπανό, επίσης το ίδιο ποίημα μελοποιήθηκε από τον Ιωσήφ Μπενάκη καθώς και “Ο ύμνος της ειρήνης”. Το ποίημα “Ναυάγιο” μελοποιήθηκε από τον συνθέτη Teo el Greco στη Νέα Υόρκη, και ο “Ύμνος στα Λύκαια” από τον Ηλία Στασινό. Επίσης το ποίημα “Βιετνάμ” μελοποιήθηκε και από τον Φαίδωνα Πρίφτη και κυκλοφόρησε σε δίσκο. Το 2005 μελοποιήθηκε το ποίημα «το στάδιο των Λυκαίων» από τον Αρκάδα συνθέτη Βαγγέλη Σταυρόπουλο και συμπεριελήφθη στο έργο του «et in Arcadia ego». Από τον ίδιο συνθέτη έχουν μελοποιηθεί μια σειρά ποιημάτων του που πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσουν. Έχει τιμηθεί με χρυσά μετάλλια από τις κυβερνήσεις της Βουλγαρίας (1.10.1985) και της Κούβας (5.10.1994). Επίσης έχει τιμηθεί από την ένωση Βουλγάρων λογοτεχνών (1986) και από το Δήμο Αθηναίων με το μετάλλιο της πόλης (9.5.2001). Τέλος έχει τιμηθεί με εκδηλώσεις και τιμητικές πλακέτες από το «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης», από το «Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών», την ένωση Βουλγάρων λογοτεχνών, το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός», τη «Διεθνή Αρκαδική Ακαδημία», τους δήμους Μεγαλόπολης, Τρίπολης, Νικαίας, Κορυδαλλού, την Αρκαδική ακαδημία, την Ένωση Συντακτών πολιτιστικών περιοδικών, τη φιλολογική στέγη Πειραιά και πολλούς άλλους συλλόγους και σωματεία. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ α) Ποίηση Χαιρετισμός στον πρώτο ήλιο, 1946. Αρκαδική Ραψωδία, 1958. Έκτη Εντολή, 1959. Το σπίτι με τις χελιδονοφωλιές, 1961. Το μεγάλο ποτάμι, 1964. Τεκμήρια, 1968. Τα ρόδα της Ιεριχώς, 1970. Το τετράδιο της γης, 1971. Μικρές Μαρτυρίες, 1972. Εναγώνια, 1974. Προσπελάσεις, 1976. Σημαφόροι, 1980. Εσπερινός Απόλογος, 1983. Οι πληγές και τα παράθυρα, 1986. Μακρινό ταξίδι, 1990. Πέτρες, 1992. Κέρματα, 1995. Σε αναδρομική έκδοση: Ποίηση, τόμος Α΄ 1989 και Ποίηση τόμος Β΄ 1990. Θροΐσματα ανέμων, 1996. Οι κήποι του Νοέμβρη, 1999. Ποίηση τόμος Γ' 2003. Ρινίσματα μετάλλων 2005 Ράθυμες ώρες 2010 β) Μελέτες Επαφές και προσεγγίσεις, 1981. Άγνωστοι και λησμονημένοι αρκάδες ποιητές 1989. Επαφές και προσεγγίσεις II 2001 γ. Ανθολογίες. Αιγαιοπελαγίτικη Ποιητική ανθολογία, 1974. δ. Μεταφρασμένα έργα του Α) Στα Γαλλικά κυκλοφόρησαν: α) “Έκτη Εντολή”, 1961. β) Τα “Εναγώνια”, 1975 και “Οι πληγές και τα παράθυρα” 1978, σε μετάφραση Gaston - Henry Aufrére Β) Στα Ιταλικά, “Τα ρόδα της Ιεριχώς”, 1970, σε μετάφραση Michele Iannelli. Γ) Σα Βουλγάρικα, μια επιλογή 74 ποιημάτων με τίτλο “Το όραμα της Ιθάκης”, 1989, και επίσης μια δεύτερη πολυτελής έκδοση 302 σελίδων με τίτλο «ποίηση» 2005 σε μετάφραση Κιρίλ Τοπάλοφ, με εκτεταμένο πρόλογο για τη ζωή και το έργο του. Δ) Στα Τσέχικα μία επιλογή ποιημάτων, 1992, σε μετάφραση Ruzena Dostalova και Vaclan Danek. Ε) Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε ξένα περιοδικά: Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ρώσικα, Ισπανικά, Βουλγάρικα, Τσέχικα, Σλοβάκικα, Πολωνικά, Αλβανικά, Τούρκικα, Σουηδικά, Αραβικά, Σλοβένικα, Ινδικά, Πορτογαλικά κ.ά. Ι. Γ. Ασημακόπουλος

Για το σημερινό κατάντημα που απειλεί πλέον την επιβίωση του Εθνους μας,

H ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ 2010, ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΞΗΓΕΙ το σημερινό κατάντημα που απειλεί πλέον την επιβίωση του Εθνους μας, ότι είναι το νομοτελειακά αναμενόμενο, ΜΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ μόνιμης, οργανωμένης και θεσμικά κατοχυρωμένης έκφρασης γνώμης-βούλησης των Πολιτών και ΕΛΕΓΧΟΥ των διοικούντων, οι οποίοι «κάνουν ότι θέλουν», καλώντας τους Πολίτες να πληρώσουν «τα σπασμένα» τους.

Σε απόδειξη παραθέτομε τρείς χαρακτηριστικές περιπτώσεις που η ένταξη ΜΕΓΑΛΟΥ πλήθους Πολιτών στην ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ 2010, είναι σε θέση να ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ. Προβληματιστείτε και αποφασείστε! ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!

1. Δημόσιος υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών ακόμη η Γιάννα Αγγελοπούλου, σύζυγος του γνωστού βιομηχάνου, με 55.000 ευρώ μισθό! ετησίως ! ! !

Την διόρισε ο Θεόδωρος Πάγκαλος το 1998 και ακόμη παραμένει δημόσιος υπάλληλος παίρνοντας κανονικότατα τον μισθό της αλλά όπως λέει τον δίνει σε φιλανθρωπίες ! ! !

Η σύζυγος του κ. Θόδωρου Αγγελόπουλου διορίστηκε από τον Θόδωρο Πάγκαλο πρέσβης εκ προσωπικοτήτων το 1998, λόγω του ρόλου της στην ανάληψη και προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, ωστόσο παραμένει μέχρι σήμερα στη θέση αυτή εισπράττοντας κανονικά τον μισθό της, αλλά και θεμελιώνοντας τα συνταξιοδοτικά και άλλα δικαιώματα που έχουν όλα τα υπηρεσιακά στελέχη του Διπλωματικού Σώματος.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» η κυρία Αγγελοπούλου έχει δηλώσει πως δεν επιθυμεί να αμείβεται, ωστόσο εισπράττει κανονικά το μισθό της από το υπουργείο Εξωτερικών τα τελευταία 13 χρόνια, ακόμη και μετά τη λήξη της αποστολής της με το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρόκειται για τη μακροβιότερη πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων, ενώ δεν έχει γίνει γνωστή κάποια συμμετοχή της σε διπλωματικές προσπάθειες της χώρας τα τελευταία χρόνια.

Αντί να καταθέτει τα χρήματα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων η κυρία Αγγελοπούλου προκειμένου να μην επιβαρύνει το προϋπολογισμό της «χρεωκοπημένης» Ελλάδας προτιμά να δίνει τα χρήματα σε φιλανθρωπίες και φυσικά να εξασφαλίζει έκπτωση φόρου !

Σύμφωνα με την εφημερίδα ένας ακόμη λόγος που η κυρία Αγγελοπούλου δεν παραιτήθηκε της θέσης είναι ότι κράτησε το διπλωματικό διαβατήριο που της εξασφαλίζει επαφές με τους «Αθανάτους» της ΔΟΕ και αξιωματούχους ξένων χωρών.

2. Ζητείται κατακτητής

Πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως υπήρχε έντονη η αναζήτηση ενός καλού κατακτητή. Δύο ήταν οι υποψήφιοι, οι Οθωμανοί και οι Λατίνοι - Παπικοί και η εξουσία είχε χωριστεί στα δύο αντίστοιχα. Ο λαός δε ήταν αμέτοχος, ένας νεκρός ηθικά λαός που συγκρουόταν και φιλονικούσε για το φύλο των αγγέλων (δηλαδή αν οι άγγελοι ήταν αρσενικοί ή θυλικοί). Τελικά επελέγησαν οι Οθωμανοί ως κατακτητές αντί αυτών "μιαρών" παπικών και η Ρωμανία εξέλειπε ως νομική οντότητα.

Σήμερα έχουμε να ίδια σημεία. Η εξουσία μας έχει μπροστά της ένα χάρτη με δύο δυνάμει κατακτητές, τους Γερμανούς και τους νέους Οθωμανούς - Τούρκους. Η εξουσία αληθωρίζει προς Δυσμάς και προς Ανατολάς και φαίνεται να χωρίζεται και πάλι σε δύο τάσεις. Ο λαός με τη σειρά του περισσότερο τουρκίζει παρά γερμανίζει. Λίγο να ακουστεί τούρκικο τσιφτετέλι όλοι 'εκστασιαζόμαστε', ξυπνάει μέσα μας ο οθωμανός ή τουρκοέλληνας (όπως έλεγε ο Α. Κοραής). Ταυτόχρονα ο ίδιος λαός είναι ηθικά ένας νεκρός λαός, όπως οι Βυζαντινοί της αλώσεως, χωρίς όρεξη για μάχη, για πάλη, χωρίς θέληση να ζήσει σαν ένας ελεύθερος λαός, γιατί η ελευθερία είναι αποτέλεσμα αγώνων, αέναης και κοπιώδους εργασίας και διαρκώς και καθημερινώς κατακτάται σε όλα τα πεδία της κοινωνίας.

Κανένας δεν είναι διατεθημένος να αφήσει το 'εγώ' του, το μικρο-συμφέρον του, τα παράλογα προνόμιά του και ενώ οδηγούμεθα προς κατακτητήν, άδομεν και ηδονιζόμαστε, αναμένοντας κάποιο εξωγήινο να φέρει την σωτηρία μας, όπως οι Βυζαντινοί περίμεναν του αγγέλους, μέχρι που μπήκε ο Πορθητής και τακτοποίησε τα πράγματα. Τώρα απομένει να δούμε το έργο να εκτυλίσσεται στην οθόνη, θα γερμανίσουμε ή θα τουρκίσουμε; Όσοι δε τυχαίνει να καταλαβαίνουν την ζοφερή κατάστασή μας, πνίγονται και σιγοψήνονται με το ζουμί τους, αφού ο λόγος τους θρυμματίζεται πάνω στον τοίχο της αδιαφορίας. Είναι όντως ενδιαφέρον να δούμε πως ο νόμος της φύσεως εκφράζεται πάνω στους χαμένους και αδυνάτους, στους ψυχικά νεκρούς και ηθικά αδιάφορους.

Τρύφων Ολύμπιος

* * *

3. Πούλησαν K A I το FIR Αθηνών, ΜΕΧΡΙ το 2019 ! ! !

18.06.2002 Σχολιάζει ο Β. Α. Κόκκινος

Με μια περίεργη απόφαση του υφυπουργού των Οικονομικών Γ. Φλωρίδη (αρ. 2/73348/0049 από 12-12-2001), που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 1660/12-12-2001 τεύχος Β’, έχει δε ως τίτλο την αθώα και παραπλανητική φράση «Τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την ασφάλεια της Αεροναυτιλίας (Eurocontrol), αποφασίζεται:

Η «πώληση», εκχώρηση και μεταβίβαση των εσόδων και αντιστοίχων απαιτήσεων του Ελληνικού Δημοσίου κατά του Eurocontrol έως 31-3-2019 προς την αλλοδαπή ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «AEOLOS S.A.» η οποία εδρεύει στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβρούργου! Η εταιρεία αυτή θα εκδώσει – προφανώς ως αντάλλαγμα – μια σειρά ανωνύμων τίτλων συνολικού ποσού 355 εκατομμυρίων ευρώ, που θα εισαχθούν στο Χρηματιστήριο του Λουξεμβούργου.

Εν όψει της αποφάσεως αυτής οι Ελληνες φορολογούμενοι διερωτώνται:

1. Στα μεταβιβαζόμενα δικαιώματα περιλαμβάνονται και τα τέλη και δικαιώματα του F.I.R. Αθηνών; Και αν ναι, γιατί μεταβιβάζονται πολύτιμα κυριαρχικά δικαιώματα, που αποτελούν και σπουδαίο εθνικό πάρκο, έστω και για ορισμένα χρόνια;

2. Γιατί δεν έγινε διεθνής πλειοδοτικός διαγωνισμός, αλλά επελέγη η απ’ ευθείας μεταβίβαση σε μια αλλοδαπή εταιρεία και μάλιστα χωρίς ειδικό νόμο ;

3. Στην εταιρεία αυτή (Aeolos S.A.) μετέχουν και οι Τούρκοι; Και αν δεν μετέχουν σήμερα πώς μπορεί να αποκλεισθεί η μεταγενέστερη συμμετοχή τους;

4. Ποιοί ιδιαίτεροι λόγοι επέβαλαν την επίσπευση της μεταβιβάσεως αυτής, όταν όλη η διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων έχει σχεδόν αδρανοποιηθεί ;

5. Γιατί η αντιπολίτευση δεν αντέδρασε στο μείζον αυτό θέμα ;

Μετά απ’ όλα αυτά είναι εύστοχες και επίκαιρες οι αγνώστου πατρότητος αντιπολιτευτικές αφίσες, που είδαμε στο κέντρο των Αθηνών, με την φωτογραφία του Ανδρέα και την προειδοποίηση «Η Ελλάδα δεν πωλείται»!

Έχουμε γίνει χλεύη των εχθρών μας. Η υποχωρητικότητά μας στα Ιμια, τη Μαδρίτη και το θέμα της εγκαταστάσεως βάσεων S-300 έχει δημιουργήσει πεποίθηση στους «συμμάχους μας», ότι υποχωρούμε σε όλα και έχει αποθρασύνει τους Τούρκους.

Το τελευταίο αποδεικνύεται, όχι μόνο με την αύξηση της αιγιαλίτιδας ζώνης από το Ντενκτάς σε 12 μίλια, ενώ οι Τούρκοι μας επιβάλλουν, με την απειλή του casus belli, τον περιορισμό της στα έξι, αλλά και με τις συνεχείς καθημερινές παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας από δεκάδες τουρκικά αεροπλάνα.

H Αeolos S.A είχε γίνει γνωστή τον Φεβρουάριο όταν και «έσκασε» το περίφημο swap που είχε συνάψει η ελληνική κυβέρνηση με την Goldman Sachs, καθώς ήταν ένα από τα πολλά «οχήματα» που κατασκεύασε η κυβέρνηση Σημίτη για να μειώσει ( μέσω της μεθόδου της τιτλοποίησης ) το χρέος της χώρας στα λογιστικά της βιβλία, καθώς και για άλλα πολλά λογιστικά… κόλπα, και όχι μόνον.

Η Aeolos SA, όπως και η Ariadne SA, η Hellenic Securitisation και η Αtlas SA, έχουν όλες έδρα το Λουξεμβουργο, και την ίδια μάλιστα διεύθυνση ( 7, Val Sainte-Croix, L-1372 Luxembourg ), και είναι… φυσικό αφού η διαχείριση όλων αυτών των «ενδιάμεσων εταιριών» έχει ανατεθεί σε μία εξειδικευμένη εταιρία με την επωνυμία INTERCONSULT, Luxembourg International Consulting SA.

ΦΥΣΙΚΑ, το ότι έχουν έδρα στο Λουξεμβούργο σημαίνει ότι ΔΕΝ μπορούμε εύκολα να μάθουμε τους μετόχους.Το μόνο που μαθαίνουμε πως όλα τα Δ.Σ. των εταιριών αυτών του Ελληνικού Δημοσίου συγκροτούνται από τους ίδιους αλλοδαπούς κυρίως και συγκεκριμένα από τους A. Kamarowsky, Federigo Cannizzaro και Jean-Marc Debaty.

Οφείλουμε να τονίσουμε πως οι τρεις αυτοί κύριοι έχουν θεωρηθεί συνεργάτες της Citigroup, της JP Morgan και της Standard & Poors, και αποτελούν κομβικά άτομα στο δίκτυο που δημιούργησε την παγκόσμια οικονομική κρίση με τα CDOs και τα δημιουργικά παιχνίδια των τραπεζών και των οίκων αξιολόγησης.

Για την λειτουργία των «ειδικών» αυτών εταιριών στο εξωτερικό (της Ηellenic Securitisation SA, την Ariadne SA, Aeolos SA και της Atlas), διατέθηκαν δανειακοί τίτλοι προεσόδων του Ελληνικού Δημοσίου, από συγκεκριμένες πηγές (έσοδα Ταμείου Παρακαταθηκών & Δανείων, Κρατικών Λαχείων, Γ΄ ΚΠΣ και έσοδα από Εurocontrol, αντίστοιχα) σε διεθνείς δανειστές-επενδυτές. Το προϊόν του ειδικού αυτού δανεισμού, διοχετεύθηκε στον κρατικό προϋπολογισμό.

Με βάση το θεσμικό πλαίσιο και τις συμβάσεις που έχουν συνομολογηθεί, το Ελληνικό Δημόσιο, (κατά την ρήτρα του αρθρ. 14 παρ. 4 του Ν 2801/2000), έχει αναλάβει την υποχρέωση, εάν τα συγκεκριμένα έσοδα δεν θα επαρκέσουν για την τοκοχρεωλυτική εξυπηρέτηση των τίτλων αυτών, να τα καλύψει από τα συνολικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού οποιοδήποτε έλλειμμα προκύψει.

Σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της αντιμετωπίζει η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας στην Ηλεία

Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας

ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τους Υπουργούς Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων και Πολιτισμού και Τουρισμού

Σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της αντιμετωπίζει η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας στην Ηλεία.


Η βιβλιοθήκη φιλοξενεί μια μεγάλη συλλογή από σπάνια και ιστορικά βιβλία πάνω από 40.000 τόμους, όπως δυσεύρετες εκδόσεις των πρώτων ετών της τυπογραφίας (Όμηρος, Πλούταρχος, Πίνδαρος), ιστορικό αρχείο με χειρόγραφα έγγραφα της Επαναστάσεως του 1821, βιβλίο του Ζαν Ζακ Ρουσώ με ιδιόχειρες σημειώσεις του ιδίου.

Συγκεκριμένα είναι άμεσος τόσο ο κίνδυνος διακοπής του ρεύματος και του κλιματισμού για τη διατήρηση σε καλή κατάσταση των σπάνιων εκδόσεων, όσο και μείωσης των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας και προστασίας του πολύτιμου και μοναδικού υλικού.

Εξαιτίας της λειψής χρηματοδότησής της, είναι αδύνατο να καλυφθούν πλέον οι δευρυμένες ανάγκες της βιβλιοθήκης, για τη συντήρηση του περιεχομένου της βιβλιοθήκης, το οποίο αποτελεί σημαντικό κομμάτι της λαϊκής περιουσίας, του οποίου η προστασία και κατάλληλη αξιοποίηση πρέπει να έχει δημόσιο χαρακτήρα και να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαικές απαιτήσεις και κοινωνικές ανάγκες για ολόπλευρη μόρφωση και διαφύλαξη της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ.κ. Υπουργοί τι μέτρα θα παρθούν ούτως ώστε να αυξηθεί άμεσα η χρηματοδότηση με επιχορήγηση από τον τακτικό προϋπολογισμό για την κάλυψη των άμεσων αναγκών της Βιβλιοθήκης για να συνεχίσει τη λειτουργία της χωρίς προβλήματα.

Οι βουλευτές
Νίκος Καραθανασόπουλος
Νίκος Μωραΐτης
Γιάννης Πρωτούλης