Ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη σας εύχεται Χρόνια πολλά!

«Ένα λογοτεχνικό περιοδικό ή θά ’ναι επαναστατικό ή δεν θά ’χει λόγο ύπαρξης»

Ο Κώστας Κρεμμύδας παρουσιάζει τον Μανδραγόρα και μιλά για την ποίηση, την τέχνη και τα προβλήματα του πολιτισμού στη σημερινή Ελλάδα

Ο «Μανδραγόρας» είναι ένα από τα παλιότερα λογοτεχνικά περιοδικά που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Αναγνωρίσιμος από το μεγάλο σχήμα του, με ιδιαίτερο λόγο και θεματική που κεντρώνει γύρω από την ποίηση αλλά ανοίγεται γενναία και στις άλλες τέχνες, όσο και σε θεωρητικές αναζητήσεις καλλιτεχνικές και πολιτικές. Ζητήσαμε από τον Κώστα Κρεμμύδα, που τον βρίσκουμε τις Κυριακές να σχολιάζει με τον δικό του τρόπο καταστάσεις και φαινόμενα της ελληνικής πραγματικότητας στη σελ. 2 της «Εποχής», συνεκδότη του περιοδικού, να μας μιλήσει για το Μανδραγόρα, τα λογοτεχνικά περιοδικά, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και την αριστερή οπτική στην τέχνη.

Μαρώ Τριανταφύλλου

Κ. Κρεμμύδα, μιλήστε μας λίγο για την ιστορία του περιοδικού. Πότε δημιουργήθηκε, ποιο ήταν εξαρχής το ιδιαίτερο στίγμα του, πώς επελέγη το όνομά του;

Ξεκινήσαμε από τον 7ο όροφο –όχι ουρανό, γιατί ξέραμε τι μας περίμενε– της Θεμιστοκλέους 34 στα Εξάρχεια, τον Μάιο του 1993. Αργότερα κατεβήκαμε στον 6ο, με τον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό να μας εύχεται «Και στο πεζοδρόμιο!», εννοώντας να νοικιάσουμε έναν ισόγειο χώρο για βιβλιοπωλείο. (Ευχή που δυστυχώς έμεινε ανεκπλήρωτη, εννοώ του πεζοδρομίου).

Ως συντακτική ομάδα (νομίζω η μόνη στο χώρο των περιοδικών) που από τότε λειτουργούμε αδιάλειπτα στις ανά Τρίτη συνεδρίες μας –όπως και στην ψυχοθεραπεία–, προκρίναμε το «Μανδραγόρας» για πολλούς λόγους: τα περισσότερα περιοδικά ήταν θηλυκά ή ουδέτερα… Κάτι που δεν μας ταίριαζε. Από την άλλη, ο «Μανδραγόρας» –παραισθησιογόνο και φαρμακευτικά αξιοποιήσιμο φυτό, ήδη από την αρχαιότητα– έδινε τη συνέχεια ενός κάπως απελευθερωτικού και ταυτοχρόνως φορτισμένου λόγου. Άλλωστε ως περιοδικό για την τέχνη και τη ζωή, όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, οφείλει να είναι μάχιμος κι όχι ξενέρωτος, ανοιχτός στα ρεύματα και τις προκλήσεις των καιρών, με έμφαση στις ερωτήσεις και όχι στις απαντήσεις. Να αντανακλά περισσότερο την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου, παρά τη συσσώρευση γνώσεων, όπως το προσδιορίζει κι ο Κάλας. Να αναδεικνύει τις ατέλειές του παρά να εξαπατά με τη νάρκισση διανόησή του. Δίχως εμμονές σε δήθεν κοινές οπτικές η ξαναζεσταμένες νεωτερικές φόρμες, φιλολογικούς πλατειασμούς και γραμματολογοπληξία, αλλά με μια ζωντανή θέση που φιλοδοξεί να γίνεται εύληπτη από έναν μέσο αναγνώστη.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο «Mανδραγόρας» είναι ένα αριστερό λογοτεχνικό περιοδικό; Αν συμφωνείτε με το χαρακτηρισμό, τι σημαίνει για σας «αριστερό λογοτεχνικό περιοδικό»; Υπάρχει αριστερή τέχνη ή πρέπει να ορίσουμε διαφορετικά τη σχέση της αριστεράς με τη λογοτεχνία αλλά και την τέχνη εν γένει;

Ο Κουλουφάκος, από τους ανθρώπους που με επηρέασαν –με κατατρέχει θά ’λεγα το «σύνδρομο Κουλουφάκου κι ο τρόπος που το δημιούργημά του, η «Επιθεώρηση Τέχνης», κατάπιε το ατομικό του έργο–, έγραφε σ’ ένα ποίημά του: Άρχισα κιόλας να μην πολυανησυχώ/ που δεν είμαι πια σε θέση/ να κάνω μια επανάσταση κάθε βδομάδα Ξορκίζοντας την πικρή παραδοχή που δυστυχώς κοντοζυγώνει, κι έχοντας κατά νου την αυτονόητη επισήμανση Αναγνωστάκη «Δεν είναι εύκολη η έκδοση ενός περιοδικού (και ποτέ δεν ήταν) γι’ αυτό και πάντα έβγαιναν 2-3 τεύχη και στη συνέχεια έκλειναν», θεωρώ πως ένα λογοτεχνικό περιοδικό ή θά ’ναι νεανικό, επαναστατικό και ανατρεπτικό, ή άλλως, δε θά ’χει λόγο ύπαρξης. Όπως και η τέχνη άλλωστε που οφείλει να πυροδοτεί τη δυναμική –κατά Μπρετόν– εξέλιξη των πραγμάτων. Απλώς κατά καιρούς μπλέκουμε (ή μας μπλέκουν συνειδητά) το κοσμικό με το καλλιτεχνικό γεγονός. Και το μεν αδειανό «Μέσα» του Δ. Παπαϊωάννου υμνείται μέσα-έξω, ενώ τα 100χρονα του Ζήση Οικονόμου ξεχνιούνται.

Φοβάμαι πάντως ότι η εποχή των συλλογικών δράσεων: λογοτεχνικά κινήματα, η Ομάδα Τέχνης α, με τον Γιάννη Χαΐνη, ή τα 4 συν με τη Μαρία Κοκκίνου, κ.λπ., έχουν προ πολλού παραχωρήσει τη θέση τους στις ατομικές στρατηγικές (αυτο)προβολής. Εκτός αν θεωρηθούν ομάδα οι εκλεκτοί της αυλής τέως Λαμπράκη και νυν Ψυχάρη. Από την άλλη η κρίση των ιδεολογιών ήταν φυσικό να συμπαρασύρει και το χώρο του πολιτισμού. Και πάντως η αριστερά που άλλοτε δρούσε κατασταλτικά απέναντι στη λογοτεχνία, σήμερα απλώς την «ξεπετάει» ή τη διατηρεί στα έντυπά της στην ελάχιστη επιτρεπτή δοσολογία, ως άλλοθι. Κοινωνικά περιθωριοποιημένη και ψηφοθηρικά άσφαιρη, κι επομένως άχρηστη, η τέχνη. Και για να μη ξεχνιόμαστε με ψήφους της ενιαίας αριστεράς έγινε υπουργός πολιτισμού μέχρι κι ο Κούβελας.

Στον κόλαφο των ημερών μας θα αντέξουν τα λογοτεχνικά περιοδικά; Πώς διαχειρίζεστε στον Μανδραγόρα την κρίση;

Με νηστεία και προσευχή. Χάθηκε κι ο Ζαχόπουλος πού ’δινε τα εκατομμύρια. Και ολοένα το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού περιορίζεται σε σημείο που τα περιοδικά και τα βιβλία ουσιαστικά διαβάζονται μονάχα από τη συντεχνία. Που σε μεγάλο βαθμό περιμένει να της τα χαρίσεις! (Πριν χρόνια ο Γιάννης Μαραγκός, που ένα φεγγάρι προσπάθησε να βοηθήσει στην είσπραξη συνδρομών της Επιθεώρησης Τέχνης, μου έλεγε: «Ο ένας θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα, άρα το δικαιούται, ο άλλος δεν είχε λεφτά, ο τρίτος ισχυριζόταν πως πρέπει να το παίρνει τιμής ένεκεν για τους αγώνες του, ο τρίτος για τους εξόριστους που έδωσε στο κόμμα… Τελικά κανένας δεν πλήρωνε!»). Πάντως κάθε χαρισμένο τεύχος οδηγεί μια ώρα αρχύτερα στο κλείσιμο ενός περιοδικού.

Ο «Μανδραγόρας» απ’ το ξεκίνημά του κυκλοφορεί δίχως καμιά κρατική, βουλευτική, υπουργική, κομματική χορηγία ή άλλη ενίσχυση. Ούτε καν διαφημίσεις, ούτε καν μειωμένο ταχυδρομικό τέλος –κι είναι πάνω από 1.000 ευρώ τα έξοδα αποστολής. Αρχικά τα ΕΛΤΑ μας είχαν κρίνει «μη περιοδικό»! Σήμερα η Γενική Γραμματεία Τύπου μας τιμωρεί λόγω τετραμηνίας στην έκδοση. Βλέπετε δεν έχει σημασία η ποιότητα των γραφομένων αλλά η αυστηρότητα στην ημερομηνία. Ασχολήθηκε ποτέ καμιά αριστερά με αυτόν τον τραγέλαφο; Αν σκεφτούμε μάλιστα πως διαχρονικά τα λογοτεχνικά έντυπα κατάφεραν να ζωογονήσουν την πολιτιστική προοπτική της χώρας; Τουλάχιστον όσο ο Πρετεντέρης...
Και βέβαια υπάρχει και το λουκέτο. Άλλωστε κάθε έργο αρέσει στην εποχή του όχι μόνο για όσα πραγματώνει αλλά κυρίως για όσα ανεκπλήρωτα αφήνει.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Εποχή» ο ποιητής Γ. Πατίλης, εκδότης του Πλανόδιου, μιλούσε για την στροφή προς την ηλεκτρονική μορφή των λογοτεχνικών περιοδικών. Ποια είναι η θέση σας πάνω σ’ αυτό; Προσφέρει σε αναγνωσιμότητα το διαδίκτυο;
Οι μνήμες μου είναι γεμάτες από την οσμή του μελανιού, το κιτρίνισμα των φύλλων, τους ήχους της μηχανής, τα τσιγκογραφία της Αθηνάς, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που μας παραπέμπουν στο ελληνικό σινεμά ή στον Αϊζενστάιν. Ένα διάστημα μάλιστα που τυπώναμε στην κ. Βάσω και στον Παναγιώτη Λαλιώτη –σύντροφοι στα Εξάρχεια από τα ηρωικά χρόνια του ΚΚΕ εσωτερικού –, βάζαμε στο μελάνι αιθέρια έλαια sandalwood για να μυρίζουν οι σελίδες του περιοδικού. Και μαζί ντουμάνιαζε το τυπογραφείο της Κολωνού 12…

Ο «Μανδραγόρας» εκδίδει και μερικά βιβλία, στην πλειονότητά τους ποιητικά. Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής σας; Πώς εντάσσεται ένα βιβλίο στις εκδόσεις του; Σας απασχολεί το περιεχόμενο, το ύφος, η μορφή, η λογοτεχνική σχολή;

Καταρχάς τα οικονομικά συμφέροντα στο χώρο του βιβλίου ήταν μέχρι χθες τόσο σημαντικά (και mutatis mutandis εξακολουθούν), ώστε να καθορίζουν μονοπωλιακά το λογοτεχνικό προϊόν. Τι μένει επομένως στη σύγχρονη ποίηση; Κι ας γράφεται τόσο καλή, όσο δεν διαβάζεται κι όσο δεν προβάλλεται –ούτε καν από εφημερίδες της αριστεράς. Απομένουν τα περιοδικά, ο «Μανδραγόρας», που παρά τη βεβαιότητα πως οι ποιητές του δεν θα γίνουν ποτέ best seller, ποτέ άλλωστε οι ποιητές δεν «έσπασαν» ταμεία, (δεν τους εμπόδισε βεβαίως να ανατρέψουν καθεστώτα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία), από το ξεκίνημά του προχώρησε με επιμονή στην έκδοση σειράς ποιητικών βιβλίων, που φτάνουν τα εκατόν σαράντα, με ένα εύρος στην έκφραση, τη μορφή, το περιεχόμενο, τη φόρμα.

Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η ελλιπής παιδεία στα σχολειά μας. Μιας και μιλάμε με ένα περιοδικό, ας βάλουμε κάποια ερωτήματα: πόσοι έλληνες μαθητές διαβάζουν λογοτεχνικά περιοδικά; Πού είναι οι σχολικές βιβλιοθήκες; Πόσες σχολικές βιβλιοθήκες διαθέτουν τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών (λιγοστά αφιερώματα σε μεγάλους έλληνες συγγραφείς μόνο). Μπορεί να υπάρξει λοιπόν μια οργανωμένη παρέμβαση από χώρους τέχνης σαν το δικό σας για την ανάπτυξη της βιβλιοφιλίας;

Τα προβλήματα πολλά κι ο χώρος λιγοστός, ακόμα και να τα θίξουμε. Πάντως επί Γιωργάκη στο Παιδείας σ’ ένα βράδυ υπογράφηκαν δισ. για βιβλία σε μεγαλοεκδότες. Ευτυχώς οι ελάχιστες σχολικές βιβλιοθήκες κλείνουν και τα σχολικά cd του συζύγου Διαμαντοπούλου ελπίζουμε να καλύψουν τη ζήτηση, εν προκειμένω ο «Mανδραγόρας», εν μέσω μιας γενικευμένης αδιαφορίας και υποχώρησης να υπερασπιστεί την απελπιστική μοναχικότητά του, να διευρύνει τους ορίζοντες των αναφορών του και ν’ αντιστρέψει τη μαζική αδιαφορία μιας ολόκληρης κοινωνίας; Tι είναι αυτό που κινεί τα νήματα των δικών μας ετεροτήτων; Tην απάντηση δανειζόμαστε από ένα κείμενο του Xρήστου Hλιόπουλου: «H ουτοπία και το ασυνείδητο προσφέρουν απαντήσεις που η ζωή διαρκώς τις υπονομεύει».

Είναι πολύ ρομαντικό να πιστεύουμε πως η ποίηση σώζει;

Σε μια πρόσφατη εισήγησή μου για τον Μαγιακόφσκι προσπάθησα ν’ απαντήσω πως τους ποιητές τους σκοτώνει είτε η ποίηση, όπως για παράδειγμα τους Μαγιακόφσκι, Καρυωτάκη, είτε η μονομαχία όπως τους Πούσκιν και Λέρμοντοφ.

*από την εφημερίδα "Η εποχή"

http://www.epohi.gr/portal/politismos/

http://mandragorasmagazine.wordpress.com/

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑΣ

Φίλιππου Νικολόπουλου

Αν/τη Καθηγητή Κοινωνιολογίας

Παν/μίου Ινδιανάπολης-Δκηγόρου,

μέλους της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κάθε σοβαρά σκεπτόμενος πολίτης, αλλά και πολιτικός, σ' αυτή τη χώρα καταλαβαίνει ότι το ζήτημα  τα τελευταία δύο χρόνια δεν ήταν απλώς να περάσει ή να μην περάσει το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, το πολυνομοσχέδιο με το επίμαχο άρθρο 37, η νέα δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου 2011, ν' αλλάξει το πρόσωπο πρωθυπουργού ή και όλη η κυβέρνηση κ.ο.κ. αλλά το πώς θ' ανασυγκροτηθεί σοβαρά και σε βάθος δομικών αλλαγών η  παραγωγική μηχανή της χώρας και η αντίστοιχη διάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης που μπορεί, υπό προϋποθέσεις, ν' αποτελέσει τον ευνοϊκότερο παράγοντα για την επιτάχυνση των αναπτυξιακών ρυθμών.

Αυτή τη στιγμή μεταξύ πολιτικού συστήματος και ανάπτυξης υπάρχει συνεχώς αυξανόμενη αρνητική αλληλεπίδραση (η προβληματικότητα του πρώτου επιδρά αρνητικά επί της δεύτερης και αντίστροφα), πράγμα που διαρκώς ενισχύει τα μεγέθη της εντροπίας στο συνολικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα (δηλ. τάση αποδιοργάνωσης και πτωτική τάση της αποδοτικότητας σ' όλους τους τομείς). Αυτός ο φαύλος κύκλος συνεπικουρούμενος και από ένα πνεύμα-απόλυτα δικαιολογημένο- αποθάρρυνσης, απογοήτευσης και αδικίας (ύστερα από τα αυστηρότατα μέτρα λιτότητας με βαριές συνέπειες  κυρίως «στους μη έχοντες και κατέχοντες») που εξαπλώνεται σ' όλο τον κόσμο δημιουργεί σαφέστατα αίσθηση αδιεξόδου. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ  ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΚΛΕΙΨΕΙ.

Δεν ήταν μόνο η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου απονομιμοποιημένη τον τελευταίο καιρό, αλλά όλο το πολιτικό σύστημα. Κι αν πολλοί επισημαίνουν ότι πολλά πρέπει ν' αλλάξουν ριζικά και οι "σωστοί άνθρωποι πρέπει να μπουν στις σωστές θέσεις", δε μας λένε παράλληλα πώς θα γίνει αυτό, όταν ουσιαστικά η απόπειρα θα γίνει με "παλιά υλικά" (με το παλιό πολιτικό προσωπικό ή με πρόσωπα αρεστά στην «τρόικα»).Θεσμικά υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες,δεδομένου ότι το παλιό πολιτικό προσωπικό (δηλαδή οι πολιτικοί κυρίως των κομμάτων εξουσίας με τις εκτεταμένες πελατειακές σχέσεις και με την τεράστια ευθύνη στα ζητήματα της αναξιοκρατίας, της ευνοιοκρατίας και της διαφθοράς) κρατούν τις θέσεις-κλειδιά και κατέχουν τον τρόπο να κινούν τα νήματα" ώστε να μη χάνει έδαφος η πολιτική τους επιρροή.

Η παραγωγική και πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας δεν αποτελεί εύκολο εγχείρημα μ' αυτές τις συνθήκες και με πολιτικούς και με κόμματα, που είναι βεβαρημένοι και βεβαρημένα με ανεύθυνες δημοσιονομικές πολιτικές και με πολλαπλές αδυναμίες να βελτιώσουν την ποιότητα του πολιτικού συστήματος. Επιπλέον υπάρχουν "αόρατοι εχθροί" (συμπεριλαμβανομένου και των κρυμμένων σκοπιμοτήτων των ΜΜΕ και όχι μόνο) που καθημερινά δηλητηριάζουν τη "κουρασμένη πια ψυχή" του Ελληνικού λαού.

Μπροστά φυσικά σ' αυτήν την κατάσταση της δημοσιονομικής ασφυξίας, της παραγωγικής υποβάθμισης και της πολιτικής παραλυσίας, οι "καλοί" μας εταίροι της Ε.Ε. (με τα θεσμικά της όργανα έτοιμα να κτυπήσουν), παίζουν το παιχνίδι που θέλουν, το παιχνίδι που τους συμφέρει. Οι βόρειοι εταίροι μας  ξεχνούν της βαριά κοινωνική ευθύνη (σε αυστηρούς κοινωνιολογικούς όρους) που έχουν ως μητροπολιτικό, κυρίως βιομηχανικό, κέντρο του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος  προς τις χώρες της ημι-περιφέρειας (γιατί εκεί ανήκει και η Ελλάδα), καθώς τις ωθούν να μεταβάλλονται απλώς σε αγορές με αυξημένα καταναλωτικά πρότυπα και τις ωθούν να δανείζονται  για πραγματοποίηση έργων που τις καθιστούν τελικά υπερχρεωμένες.

Με βάση, λοιπόν, την υπερχρέωση και εκμεταλλευόμενοι τις πάσης φύσεως αδυναμίες  και δυσλειτουργίες του πολιτικού συστήματος οι βόρειοι εταίροι μας -ξεχνώντας κάθε έννοια ευρωπαϊκής αλληλεγγύης- επιτυγχάνουν δυσβάσταχτές συμβάσεις και  συμφωνίες σε βάρος μας, με σκοπό να εξασφαλίσουν με τον πιο αυστηρό τρόπο τα συμφέροντά τους και -με  προοπτική- να ελέγξουν τους φυσικούς μας πόρους και, ει δυνατόν, τη στάση της χώρα μας σε καίρια ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Επομένως μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε., που  ευνοεί αυτούς, μας επιβάλλουν νέες μορφές ξενοκρατίας και με διάφορα προσχήματα " τεχνοκρατικής εποπτείας" ουσιαστικά μας αφαιρούν σημαντικό μέρος της πολιτικής μας ανεξαρτησίας και της εθνικής μας κυριαρχίας.

Δεν αρκεί, λοιπόν, οι πατριωτικές, αριστερές και οι ευρύτερα ριζοσπαστικές δυνάμεις της χώρας να καταψηφίζουν τα "μνημόνια". Πρέπει να προετοιμάζονται και να προετοιμάζουν  συστηματικά το λαό για δυναμική ενεργοποίηση βάσης μήπως και καταφέρουμε ν’ αντισταθούμε  με πράξεις και   ν' αλλάξουμε κάποια πράγματα εκ βάθρων. Παράλληλα οφείλουν, πέρα απ' τις διαφορές τους, να βρουν κάποιες συγκλίνουσες σ’ επί μέρους πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα και να είναι σε θέση, πέρα από τη μάχη των χαρακωμάτων, να παρουσιάσουν- σε προοπτική πάντα- ένα minimum πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας.

Puedo escribir los versos mas tristes esta noche.....

Το Εικοστό Ερωτικό Ποίημα

Πάμπλο Νερούδα

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.

Να γράψω για παράδειγμα: " Η νύχτα είν' αστερόεσσα,
και τρέμουνε, γαλάζια, τ' αστέρια μακριά".

Ο άνεμος της νύχτας γυρνάει στον ουρανό και τραγουδά.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα και φόρες κι εκείνη μ' αγαπούσε.

Νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω από τον απέραντο ουρανό.

Μ' αγάπησε, κάποιες φορές κι εγώ την αγαπούσα.
Πως να μην αγαπήσω τα μεγάλα μάτια της τα έντονα.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να σκεφτώ πως δεν την έχω. να νιώσω πως την έχω χάσει.

Ν΄ακούσω την τεράστια νύχτα, πιο τεράστια χωρίς αυτήν.
Κι ο στίχος πέφτει στην ψυχή όπως στη χλόη η δροσιά.

Τί πειράζει που η αγάπη μου δεν γινόταν να την κρατήσει.
η νύχτα είν' αστερόεσσα κι αυτή δεν είναι πια μαζί μου.

Αυτό ειν' όλο. Στο βάθος κάποιος τραγουδά. Στο βάθος.
Δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Σαν για να την πλησιάσει η ματιά μου την ψάχνει.
Η καρδιά μου την ψάχνει, και δεν είναι πια μαζί μου.

Ίδια η νύχτα που λευκαίνει τα ίδια δέντρα
Εμείς, εκείνοι από το παρελθον, δεν είμαστε πια ίδιοι.

Πια δεν την θέλω, είναι σίγουρο, μα πόσο την αγάπησα.
Γύρευε άνεμο η φωνή μου την ακοή της για ν' αγγίξει.

Του άλλου. Θα 'ναι του άλλου. Όπως πριν των φιλιών μου.
Η φωνή, το φωτεινό κορμί της. Τ' απέραντα μάτια της.

Πια δεν την αγαπώ, είναι σίγουρο, μα ίσως να την αγαπώ.
Είναι τόσο μικρή η αγάπη, κι είναι μεγάλη η λησμιονιά.

Γιατί νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου,
και δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Αν και αυτός θα' ναι ο τελευταίος πόνος που μου δίνει,
κι αυτοί θα' ναι οι τελευταίοι στίχοι που τις γράφω.

Πάμπλο Νερούδα: Είκοσι Ερωτικά Ποιήματα κι Ενα Τραγούδι Απελπισμένο

Εκδόσεις Ιδεόγραμμα 2004

Γιάννης Κορίδης από το 1952 μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει μια πληθώρα έργων

Πρόσφατα έγινα αποδέκτης του εξαίρετου τόμου Ποίησης, με τον τίτλο «Ποιήματα, 1952-2002», του σπουδαίου δημιουργούΓιάννη Κορίδη. Ο Γιάννης Κορίδης είναι Έλληνας δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στη Μολόχα της Κοζάνης το 1936 από γονείς Μικρασιάτες. Σπούδασε νομικά και φιλολογία, αλλά τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Εργάστηκε σχεδόν, σε όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά (Ελευθερία, Βήμα, Νέα, Ακρόπολις, Βραδυνή, Ημέρα, Ανένδοτος, Ελεύθερος Τύπος, Κέρδος, Ειδήσεις, Ταχυδρόμος, Οικονομικός Ταχυδρόμος, Εποχές, Ελληνίδα, Slim, Ελλάδα) ως ρεπόρτερ, διορθωτής, αρθρογράφος, χρονογράφος, κριτικός βιβλίου κλπ.

Παρουσιάστηκε στα Γράμματα με τη συλλογή «Με την ανατολή του ήλιου» το 1952, όπου ξάφνιασε την κριτική για το νεαρό της ηλικίας του και για τον καλοδουλεμένο στίχο του. Από τότε μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει μια πληθώρα έργων.

Ποίηση

- Με την ανατολή του ήλιου, 1952
- Κραυγές στη θύελλα, 1955
- Το πρόσωπο της Γης, 1957
- Διεισδύσεις, 1962
- Αφιέρωση, 1970
- Κύπρος, 1974
- Χρονολόγιο, 1978
- Η νύχτα της Θάλασσας, 1994
- Ποιήματα 1952-2002. Περιλαμβάνονται οι οκτώ παραπάνω συλλογές μαζί με την ανέκδοτη «Φωνές από το χτες και το σήμερα», 2002
- Κλειστός χώρος, 2009.

Ανθολογίες

- Ποιητική Ανθολογία 1930-1965, 1965
- Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης, 1984
- Τα Ωραιότερα Δημοτικά Τραγούδια
Α΄ τόμος: Ακριτικά-Ιστορικά
Β΄ τόμος: Κλέφτικα-Της Εθνικής Αντίστασης

Γ΄ τόμος: Της Αγάπης και του Έρωτα

Δ΄ τόμος: Μοιρολόγια - Της Ξενιτιάς - Παραλογές (Πρώτη έκδοση 2000, Δεύτερη έκδοση 2002)

Μελέτες - Δοκίμια - Ταξιδιωτικά

- Οι μεγάλες δίκες των αιώνων, τόμοι 3, 1968
- Οι μεγάλοι εραστές, 1971
- Βουλγαρία, ένα ταξίδι μια γνωριμία, 1978
- Βαλκάνια, απύραυλη ζώνη, α΄ και β΄ έκδοση, 1985
- Βαλκάνια, απύραυλη ζώνη, στην αγγλική, 1985
- Μορατόριουμ, η αλήθεια για τα πυρηνικά, 1988
- Τα γεράκια και οι λύκοι, 1989
- Πέτρος Μωραΐτης - ο γλύπτης, ο άνθρωπος, 1994
- Υπόθεση Οτζαλάν, 1999
- Νικηφόρος Μανδηλαράς - Η δολοφονία ενός αγωνιστή, 2002
- Το Αλβανικό Έπος (Λεύκωμα μεγάλου σχήματος), 2003
- Nέα Ιωνία 1923-2003. 80 χρόνια (Λεύκωμα μεγάλου σχήματος), 2004.

Επίσης, από το 1995 ανθολογεί και εκδίδει το ετήσιο «Ποιητικό Ημερολόγιο». Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, βουλγαρικά, αλβανικά και σλοβένικα.

Ο Μπάμπης Δερμιτζάκης ανέφερε για την ποίηση του Κορίδη: «Η Ποίηση του Γιάννη Κορίδη διακρίνεται για την ευαισθησία της, και μια λυρική μελαγχολία, ενώ ξεφεύγουν απ' αυτή σαρκαστικοί τόνοι όταν αναφέρεται στη σύγχρονη πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ακόμη της ποίησής του ότι πολλά ποιήματά του έχουν αφετηρία βιώματα επεισοδίων καθημερινής ζωής, τα οποία αναπλάθει αφηγηματικά αποδίδοντάς τους ταυτόχρονα όλο το σημασιακό τους εύρος. Συχνά ο στίχος του έχει μια διαύγεια καβαφική (κάποια ποιήματά του άλλωστε θυμίζουν έντονα τον μεγάλο αλεξανδρινό) σχεδόν πεζολογική, όπου η ποιητικότητα εξακοντίζεται στο νόημααντί να μένει προσκολλημένη στη φόρμα».

Μια μικρή ποιητική γεύση λαμβάνουμε με τα παρακάτω έργα:


Εωθινό

Ουρανέ της αγαπημένης
Στιγμή της παντοδυναμίας
Στις γιορτάσιμες πασχαλιές
Στη δόξα του πράσινου
Το είναι μου
Βασιλεύει.


Αμετάκλητο

Κατεβαίνω
Στην αίσθηση του φύλλου
Μετρώ το περπάτημα της αυγής
Στο νοτισμένο πάτωμα
Της μοναξιάς μου.
Καρδιά μου
Εσύ πρωτοκάθησες
Στην τραυματισμένη καρέκλα του γείτονα
Στη μέση ακριβώς
Της λυπημένης ιστορίας.


Πατρίδα

Εδώ που ρημάξανε τα καΐκια
Η θάλασσα αποφεύγει την άνοιξη
Δεν υπάρχει ήλιος για τα μάτια της
Δεν υπάρχει χάδι για το κορμί της.
Οι απόμαχοι με τα βαθουλωτά μάτια
Οι παλιές ιστορίες, τα ταξίδια
Τεμαχισμένες εικόνες τις νύχτες
Λύνουν τα μαλλιά τους.

Εδώ που ρημάξανε τα καΐκια
Είναι ο τόπος μας
Κάθε πρωΐ κατεβαίνουμε
Μ’ ένα βάρος στην καρδιά μας.
Όσοι μας λησμόνησαν
Όσοι μας απαρνήθηκαν
Εδώ θα μας βρούνε.

*από το: http://anastasiosds.blogspot.com/

Λογοτεχνικές εκλογές στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης στην Παιανία

Aνάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου

με φιλολογικό πρόγραμμα στη μνήμη του ποιητή, ιδρυτή του Μάκη Αποστολάτου

Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης στην Παιανία

Ομάδα λογοτεχνών της Ε.ΠΟ.Σ. την ημέρα των εκλογών στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης

Ανοιξιάτικη ημερίδα διοργάνωσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης, στην Παιανία, όπου το πανελλήνιο λογοτεχνικό σωματείο «Ενωτική Πορεία Συγγραφέων» (Ε.ΠΟ.Σ.) πραγματοποίησε εκλογές για την ανάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου του με φιλολογικό πρόγραμμα στη μνήμη του ποιητή, ιδρυτή του Μάκη Αποστολάτου και συνεστίαση των λογοτεχνών-μελών του. Από τις εκλογές προέκυψε το ακόλουθο διοικητικό συμβούλιο: Πρόεδρος: η πεζογράφος, δρ. Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Ιονίου Πανεπιστημίου Λαμπρίνα Μαραγκού, Αντιπρόεδρος: ο συγγραφέας, Καθηγητής της Ιατρικής Γιώργος Τσακίρης, Γενικός Γραμματέας: ο κριτικός, δοκιμιογράφος- συνεργάτης της εφημερίδας του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών Λουκάς Θεοχαρόπουλος, Ταμίας: ο ποιητής Αχιλλέας Σπυρόπουλος , Οργανωτικός Γραμματέας: ο λέκτορας του Ιονίου Πανεπιστημίου Κωνσταντίνος Κοτσιαρός, Μέλος Δ.Σ.: ο ποιητής και κριτικός Ευάγγελος Ανδρέου, Μέλος Δ.Σ.: ο ποιητής Σπύρος Τσοτάκος.

Για την Εξελεκτική Επιτροπή εκλέχθηκαν οι: Νίκη-Άννα Παπουλάκου, Θεόφιλος Ιορδανίδης και Λύσσανδρος Αντωνόπουλος.

Η Ενωτική Πορεία Συγγραφέων ιδρύθηκε πριν από 32 χρόνια στην Αθήνα και αποτελεί ένα από τα έξι επίσημα αναγνωρισμένα και επιδοτούμενα από το κράτος πανελλήνια λογοτεχνικά σωματεία με ιδιαίτερα καταξιωμένο έργο, γνωστό και εκτός Ελλάδος.

Ενωτική Πορεία Συγγραφέων (Ε.ΠΟ.Σ.)

Σύντομο χρονολόγιο

Πανελλήνιο λογοτεχνικό σωματείο, που ιδρύθηκε το 1979 με την πρωτοβουλία του ποιητή – τότε επικεφαλής της Επιτροπής Αγώνα Νέων Λογοτεχνών (ΕΑΝΕΛ) – Μάκη Αποστολάτου (+2010), με κύριο στόχο τη συνδικαλιστική-πολιτιστική κάλυψη των νεώτερων συγγραφέων και την ανάπτυξη πνεύματος αντίδρασης προς το λογοτεχνικό κατεστημένο είτε της συντήρησης, είτε της πολιτιστικής κομματοκρατίας, είτε της νοοτροπίας των «κλειστών» λογοτεχνικών κυκλωμάτων, μέσα στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια.

Πολύ σύντομα η Ε.ΠΟ.Σ. αναγνωρίσθηκε ως ένα από τα επίσημα λογοτεχνικά σωματεία της χώρας και εντάχθηκε στο πρόγραμμα των τακτικών κρατικών επιδοτήσεων και της κοινωνικής περίθαλψης των ανασφαλίστων μελών της.

Μέλη της υπήρξαν κατά καιρούς αξιόλογα πρόσωπα των γραμμάτων, με καταξιωμένο έργο και ευρεία πολιτιστική αναγνώριση (Αντρέας Παγουλάτος, Πέτρος Τατσόπουλος, Σπύρος Μήλας, Τάσος Μακράτος, Γιώτα Φωτιάδου-Μπαλαφούτη, Γιάννης Πλαχούρης, Γιάννης Σώκος, Μιχάλης Δήμου, Διονύσης Μαρκαντωνάτος, Άγγελος Γέροντας, Γεράσιμος Ζώρας, Ντίνος Κουμπάτης, Γεράσιμος Ρηγάτος, Αργυρώ Μαντόγλου, Θέμης Τασούλης, Βασίλης Φιοραβάντες, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Χρήστος Χαλαζιάς, Νίκος Γρηγοριάδης, Μπέλα Μηλοπούλου, Στέλλα Καραμολέγκου, Δημήτρης Καραμβάλης, Χρήστος Κορέλας, Πάνος Αϊβαλής,Νίκος Δανδής...) πολλά από τα οποία θήτευσαν και στα Διοικητικά Συμβούλια (Βαλεντίνη Ποταμιάνου, Ευάγγελος Ανδρέου, Σέφης Αναστασάκος, Λύσσανδρος Αντωνόπουλος, Αντώνης Σιμιτζής, Ολυμπία Τολίκα, Μιχάλης Αγγελάκης, Φώτης Καγγελάρης, Καίτη Νικολοπούλου...)

Μέσα στην έντονη και πολυσχιδή πολιτιστική της δραστηριότητα, - με τη διοργάνωση σημαντικών συνεδρίων και συναντήσεων, λογοτεχνικών σεμιναρίων, αφιερωματικών εκδηλώσεων λόγου και τέχνης σε όλη την Ελλάδα - περιλαμβάνεται η μακρά και επίμονη συμβολή της για τη διασωματειακή συνεννόηση και συνεργασία με στόχο την ανάδειξη των προβλημάτων του λογοτεχνικού χώρου και τη φροντίδα για υποστήριξη των συμφερόντων των πνευματικών δημιουργών. Αξιοσημείωτη είναι και η προσπάθειά της προς την κατεύθυνση της ίδρυσης Ομοσπονδίας των συγγραφικών σωματείων, που ακόμα αναμένει την πραγμάτωσή της.

Στα 1980 συνέστησε Οργανωτική Επιτροπή Συλλογικής Έκδοσης, που επιμελήθηκε, εκτύπωσε και κυκλοφόρησε τέσσερα βιβλία ποιητικής ανθολογίας των μελών της. Το πρώτο, με τίτλο «Είκοσι-οχτώ ποιητές» το προλόγισε ο διαπρεπής ούγγρος ελληνιστής Szabo Kalman (ο οποίος υπήρξε και αντεπιστέλλον Μέλος της Ε.ΠΟ.Σ. όπως και ο άλλος διαπρεπής ελληνιστής Jacques Lacarriere) ακολούθησαν: «45 ποιητές – η Ε.ΠΟ.Σ. είναι εδώ»-1990 (το πρωτοπαρουσίασε ο Μιχάλης Μερακλής με πολυσέλιδο άρθρο του στό τεύχος 425-428/1990 του περιοδικού «Νέα Πορεία») , «Μέρες του 2005 & Άνθη Λόγου» και «55 ποιητές-ανθολογία» -2005.

Στην εκδοτική παραγωγή της Ε.ΠΟ.Σ. περιλαμβάνονται και δυό ακόμα εκδόσεις με τις εισηγήσεις του συνεδρίου «Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία» (1991) και του διεθνούς συνεδρίου «Λογοτεχνία και Επανάσταση» (1991).

Στα 1981 ο ιδρυτής και πρόεδρος της Ε.ΠΟ.Σ. Μάκης Αποστολάτος εκδίδει το περιοδικό «Ομπρέλα» διαθέτοντας στο σωματείο σελίδες ενός τακτικού και σεβαστού έντυπου βήματος. Έκτοτε Ε.ΠΟ.Σ. και «Ομπρέλα» αποτέλεσαν ένα μοναδικό και χωρίς προηγούμενο δίδυμο πνευματικής, μορφωτικής, πολιτιστικής, εκδοτικής και κοινωνικής συνεργασίας για τριάντα ολόκληρα χρόνια !

Στο πλαίσιο της συνύπαρξης αυτού του «διδύμου» ξεκίνησε στα 1993 το πρόγραμμα δράσης για την οργανωτική συσπείρωση των περιοδικών λόγου και τέχνης, που κατέληξε στη σύσταση σωματείου των πολιτιστικών εκδοτών και συντακτών, με πρώτους προέρδους τους ποιητές και εκδότες Γιώργο Χρονά και Γιάννη Κορίδη.

Σήμερα η Ε.ΠΟ.Σ., πάντοτε μέσα στο πνεύμα των ιδρυτικών αρχών της και των προσδοκιών του αξέχαστου φίλου και συνάδελφου Μάκη Αποστολάτου, εγκαινιάζει τη νέα εποχή της με εσυγχρονιστικό σχεδιασμό και σταθερά αισιόδοξη προοπτική, απευθύνοντας ανοικτή πρόσκληση σε κάθε συνεπή άνθρωπο των Γραμμάτων, που πιστεύει στην διαρκή κραταίωση των ιστορικών λογοτεχνικών αξιών και στην προοδευτική ανάπτυξη και προσαρμογή τους στους νέους καιρούς, να πλαισιώσει το σωματείο για την επόμενη αγωνιστική του δημιουργική πνευματική συνεργασία.

Βιογραφικά Μελών Δ.Σ./Ε.ΠΟ.Σ.

Λαμπρίνα Μαραγκού: Δρ. Συγκριτικής Λογοτεχνίας- πεζογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Απόφοιτη των τμημάτων Γαλλικής Φιλολογίας και Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου του τομέα Ξένων Γλωσσών-Μετάφρασης και Διερμηνείας, ασχολείται με την ελληνική λογοτεχνία δημοσιεύοντας άρθρα σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Βιβλία: «Το καλοκαίρι με τη Μέδουσα» εκδ. Άγκυρα , «Πάθος» εκδ. Άγκυρα, «Η αγάπη φοράει φτερά από μετάξι» εκδ. Άγκυρα, «Χνάρια στην άμμο» έκδ. Οδός Πανός - Σιγαρέτα, «Γιώργος Χειμωνάς Ο Ιανός της ελληνικής λογοτεχνίας» εκδ. Μπαρτζουλιάνος

Γιώργος Τσακίρης: Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1952. Απεφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης, και σπούδασε Ιατρική στην Ιταλία όπου και εργάσθηκε για μία δεκαπενταετία. Το 1990, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σήμερα Καθηγητής της ακτινοθεραπευτικής ογκολογίας και της ραδιοβιολογίας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Αθηνών.

Ασχολείται εντατικά με τα γράμματα. Το έργο του "Ευτυχισμένος ο παλιός ο χρόνος", βραβεύθηκε στον Καλοκαιρίνειο Διαγωνισμό Θεατρικού έργου του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός". Έχει εκδόσει και την ποιητική συλλογή "Η ανταρσία των άστρων".

Λουκάς Θεοχαρόπουλος: Γεννήθηκε στο Μόδι Φθιώτιδος το 1956. Τραπεζικός και συνδικαλιστής. Κριτικές και δοκίμιά του δημοσιεύονται τακτικά στα περιοδικά «ΟΜΠΡΕΛΑ» και «ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ».
Δημοσιεύει συχνά άρθρα και έρευνες για τις εργασιακές σχέσεις και επίκαιρα οικονομοκοινωνικά θέματα στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ» (όργανο διάδοσης αρχών του δημοκρατικού σοσιαλισμού) του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών.

Αχιλλέας Σπυρόπουλος : Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε Οικονομικά και μετεκπαιδεύθηκε στην Περιφερειακή Ανάπτυξη (ΑΣΟΕΕ & Πάντειο Πανεπιστήμιο). Υποπτέραρχος ε.α. Ασχολήθηκε με τα κοινά (Αντιπρόεδρος του Αναπτυξιακού και Επιστημονικού Συνδέσμου Παλλήνης, Υποψ. Δημ. Σύμβουλος 2006, κ.λ.π.) και γράφει ποίηση. Βραβείο στα «Σικελιανά 2005». Βιβλία: «Ώρες περισυλλογής», 1988.

Κωνσταντίνος Κοτσιαρός: Λέκτορας του τμήματος «Ειδίκευση Μετάφρασης, Γενική και Συγκριτική Γραμματολογία» στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Μέλος της Συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Ομπρέλα».

Ευάγγελος Ανδρέου: Γεννήθηκε στην Παιανία το 1952. Βιβλία: Ποίηση: «Αναστύλωση ενός πέτρινου μίσχου» Αθήνα 1986, «Ανδρέου-Ανδρέου»-2η Έκδοση Μικρό ποιητικό-εικαστικό λεύκωμα με «γκουάς» του γλύπτη Κώστα Ανδρέου Αθήνα 1987, «Κατά Τυράννων και Φίλων» Αθήνα 1993, «Πολιτεία δηλητήριο περιβολιών» Αθήνα 1998. Ιστορία της Τέχνης, Τεχνοκριτική: «Οι δρόμοι του συνειρμού στο πνεύμα του Αλέκου Κοντόπουλου», έκδ. Πειραματικό Κέντρο Πανελληνίου Συνεργασίας Τοπικού Τύπου 1975, «Δεκαέξη Μεσογείτες Καλλιτέχνες», έκδ. Πολιτιστικό Κέντρο Κορωπίου «Αγγελική Τσεβά» 1980, «Γιώργος Μούγιος – Αισθητική αποτίμηση, παιδευτική και μιά πρώτη συστηματική εποπτεία στο έργο του ζωγράφου», έκδ. Γκαλλερί «Δελφοί» Αθήνα 1981, «Κοπτική Χριστιανική Τέχνη», έκδ. Εργαστήρι Τέχνης, Χαλάνδρι 1983, «Αλληγορική επαναφορά των παραστατικών υποθέσεων της τέχνης – Τάκης Μάρθας», έκδ. Σύλλογος Φοιτητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θράκης «Κώστας Βάρναλης» 1984, «Γιάννης Σκαρλάτος –Επισκόπηση της ζωγραφικής του πορείας-Βιογραφικά και Αισθητικά σχόλια» Αθήνα 1985 , «Το Ιστορικό - Εκκλησιαστικό Μουσείο Παιανίας», (περίληψη στην αγγλική, ρωσική και αραβική) 2008, “The Allegoric Recall of Descriptive Hypotheses of Art –The painter Takis Marthas”, Ed. ABHE RAO SHANTHA INTERNATIONAL INC. New York 1996, “The Meaning of Educational Manifestations and the Participation of the Intellectual Man – and four artists”, Ed. ABHE RAO SHANTHA INTERNATIONAL INC., New York 2002. Ιστορία, Μαρτυρίες: «Στοιχεία Ζωής» 1978 – β΄έκδ. 2011, «Το αστέρι του πρωταθλητή άναψε» 2011, «Ένα ταφικό μνημείο των μέσων μετραβυζαντινών χρόνων» 2011.
Στα 1979 ίδρυσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης (EUARCE) της Ελλάδος.

Σπύρος Τσοτάκος: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Αθηνών και του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Βιβλία: «Αναμονής Ανθοφορία» έκδ. Εριφύλη 2007

*από το:

http://www.exanatolis.gr/summary.asp?catid=4018&subid=2&pubid=9023

ΠΟΙΗΣΗ

Πόπη Βερνάρδου

Κάπου στη γη

Dementia universalis

Δεν είχε φανταστεί ότι θα ερχόταν

αντιμέτωπη με την εικόνα του θανάτου·

του δικού της θανάτου.

Ήταν γοητευτική η εικόνα;

Ήταν αποκρουστική;

Και τα δυο, ίσως.

Είχε ζωγραφίσει το θάνατο ολόγυρά της.

Όλοι τον είχαν ζωγραφίσει για τον εαυτό τους.

Εθελοντική ταφή.

Μόνο που νόμιζαν ότι ήταν η ζωή.

Η αμφισημία των λέξεων.

Η ανοησία των ανθρώπων.

Ή η αφέλεια ίσως;

Οι λέξεις στη θέση των νοημάτων.

Τα νοήματα στη θέση των πραγμάτων.

Τα πράγματα δεν ήταν εκεί.

Είχαν μείνει μόνο οι εικόνες τους.

Ζωγραφιές στους τοίχους της φυλακής τους.

Ο ήλιος έχει μέρες να φανεί.

Τα σύννεφα επιμένουν να τον κρύβουν.

Βρέχει πολλές ώρες.

Παλιότερα η βροχή ήταν αθώα.

Ήταν όμορφα να περπατάς στη βροχή.

Είχαν μια γοητεία οι ανοιξιάτικες μπόρες.

Τώρα στη διάφανη βροχή

μπορεί να κρύβεται ο θάνατος.

Ποιος ξέρει τι άλλο κουβαλά μαζί της,

καθώς τρυπάει τη μολυσμένη ατμόσφαιρα;

Dementia universalis.

Οι εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ σας εύχονται Καλό Πάσχα

EΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΔΡΑ - ΓΡΑΦΕΙΑ: ΤΑΤΟΪΟΥ 121 & ΣΠΥΡΟΥ ΜΕΡΚΟΥΡΗ 1, 144 52 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΑΤΤΙΚΗΣ.
ΤΗΛ.: 210 28 04 800, FAX: 210 28 19 550
ΠΩΛΗΣΗ ΧΟΝΔΡΙΚΗ - ΛΙΑΝΙΚΗ : ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ 1, 106 79 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ. 210.36.02.535, FAX. 210.36.40.683

"ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"

Στη φωτογραφία, από αριστερά, οι:

Ανδρέας Ηλιάδης, πρόεδρος Συγκροτήματος Τράπεζας Κύπρου

Ηλίας Λιβάνης, εκδότης

Παντελής Καψής, διευθυντής εφημερίδας «Το Βήμα»

Βασίλης Ράπανος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος Δ.Σ. Εθνικής Τράπεζας

Νίκος Καραμούζης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιά και αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος Eurobank EFG

Σπύρος Θεοδωρόπουλος, διευθύνων σύμβουλος Chipita

Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιά και οικονομικός σύμβουλος Eurobank EFG

* * * * * * * * * * * * *

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;

Επιμέλεια: Νικόλαος Β. Καραμούζης - Γκίκας Α. Χαρδούβελης

Μια συνθετική και πολυπρισματική προσέγγιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της ελληνικής της διάστασης, την πρώτη στην ελληνική βιβλιογραφία, αποτελεί ο συλλογικός τόμος ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; σε επιμέλεια των κκ. Νικόλαου Β. Καραμούζη, Καθηγητή Πανεπιστημίου Πειραιώς, Αναπληρωτή Διευθύνοντα Συμβούλου ομίλου Eurobank EFG, και Γκίκα Α. Χαρδούβελη, Καθηγητή Πανεπιστημίου Πειραιώς, Οικονομικού Συμβούλου ομίλου Eurobank EFG, που παρουσιάστηκε σήμερα σε ειδική εκδήλωση από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Ο τόμος παρουσιάζει όλο το εύρος των ζητημάτων της κρίσης, από τα αίτια και το υπόβαθρό της, τα θέματα πολιτικής που ανέδειξε, μέχρι τις προτάσεις πολιτικής για ένα σταθερότερο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και, ειδικότερα, για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση και την ανασυγκρότηση της οικονομίας της μέσα στο νέο περιβάλλον. Για το έργο μίλησαν –εκτός από τους επιμελητές- ο καθηγητής και πρόεδρος του Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας κ. Βασίλης Ράπανος, ο πρόεδρος του Συγκροτήματος της Τράπεζας Κύπρου κ. Ανδρέας Ηλιάδης και ο διευθύνων σύμβουλος της Chipita κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος, σε μια συζήτηση που συντόνισε ο διευθυντής της εφημερίδας «Το Βήμα» και του «Βήμα Online» κ. Παντελής Καψής.

Οι επιμελητές και οι παρουσιαστές του τόμου αναφέρθηκαν ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία. Ο κ. Νικόλαος Καραμούζης περιέγραψε τέσσερις βασικούς πυλώνες για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση: σταθερή δημοσιονομική προσαρμογή με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και περιορισμό του κράτους, εξομάλυνση των συνθηκών ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα και τις αγορές, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και επάνοδο σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας. «Η ανάπτυξη θα δαμάσει το χρέος και θα οδηγήσει την Ελλάδα στην ομαλοποίηση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Καραμούζης και επισήμανε την ανάγκη για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο, βασισμένο στην διαμόρφωση περιβάλλοντος φιλικού προς τις επενδύσεις και την υγιή ιδιωτική επιχειρηματικότητα. «Ας αποδεχθούμε τελικά, ως κοινωνία», είπε, «ότι στην οικονομία και το ιδιωτικό είναι χρήσιμο και εθνικό».

Ο κ. Καραμούζης τόνισε πως «ιδιαίτερα μεγάλες τομές απαιτούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που είναι και ο μεγάλος ασθενής. Το ζήτημα δεν είναι να επιδιώξουμε να επιλύσουμε τη δημοσιονομική κρίση με μειώσεις μισθών, με υπέρμετρες φορολογικές επιβαρύνσεις, υποβαθμίζοντας την κοινωνική προστασία και τις κοινωνικές παροχές. Τέτοιες πολιτικές ενέχουν τελικά τον κίνδυνο να καταλήξουμε σε οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. (…) Οι μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα δεν πρέπει να δεσμεύονται από ιδεολογικές προσεγγίσεις, αλλά από τα κριτήρια της αποτελεσματικότητας, της ποιότητας, της προστιθέμενης αξίας, της μείωσης του κόστους, της λειτουργίας του ευρύτερου δημόσιου τομέα.»

«Ο τόπος μας βιώνει μια πολύ δύσκολη περίοδο. Οι επιπτώσεις της κρίσης δεν είναι σύμμετρες σε όλα τα στρώματα του Ελληνικού λαού», επισήμανε ο κ. Βασίλης Ράπανος, τονίζοντας ότι «οι διαρθρωτικές αλλαγές που είναι σε εξέλιξη δημιουργούν τις προϋποθέσεις όχι μόνο για οικονομική ανάκαμψη, αλλά και για πιο δίκαιο μοίρασμα του μόχθου των εργαζομένων. Είναι πλέον καιρός να περιοριστούν και να εξαλειφθούν οι πρόσοδοι τις οποίες αποκομίζουν πολλές επαγγελματικές κατηγορίες εις βάρος των πολλών».

«Η κρίση πιέζει και ζητούμε να γίνουν πολλά», τόνισε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας. «Όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, όλες οι μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση θεσμών ή τη δημιουργία νέων δεν είναι μόνο τεχνικές μεταβολές, αλλά πολιτικές διαδικασίες, που παίρνουν χρόνο και αντιμετωπίζουν ισχυρές αντιστάσεις. Γι’ αυτό και η ψήφιση νόμων είναι το πρώτο μόνο στάδιο μιας διαρθρωτικής αλλαγής. Η ολοκλήρωσή της απαιτεί την ύπαρξη μηχανισμών και διαδικασιών που θα υλοποιήσουν τους νόμους. Και σε αυτό η χώρα μας υστερεί χαρακτηριστικά. Το δυστύχημα στον τόπο μας είναι ότι ακόμη και οι πιο εύλογες και γενικότερα αποδεκτές θεσμικές αλλαγές γίνονται πεδία έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων, αντί να είναι πεδία σύγκλισης απόψεων και θέσεων».

Ο κ. Ανδρέας Ηλιάδης επισήμανε ότι «αναλύοντας τα γεγονότα και τις συνθήκες γύρω μας, όπως παρουσιάζονται στον παρόντα τόμο, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η κρίση προήλθε από τον κλονισμό της εμπιστοσύνης, της πίστης προς το σύστημα. Η κρίση απέδειξε ότι η σταθερότητα, τόσο των κρατών, όσο και των τραπεζών εξαρτάται από την εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλονται, όσον αφορά τη σωστή διαχείριση των πόρων τους και τις δυνατότητές τους ν’ αντεπεξέλθουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Επιπλέον η κρίση κατέδειξε τη μεγάλη εξάρτηση και αλληλοσύνδεση των κρατών με το τραπεζικό τους σύστημα. Είναι σημαντικό στην πορεία προόδου οι αγορές και τα κράτη να λειτουργούν με μέτρο».

«Οι καιροί», είπε ο κ. Ηλιάδης,«απαιτούν σύνεση, διορατικότητα και τόλμη και όχι μεμψιμοιρία και στείρα προσήλωση σε τετριμμένα και κατεστημένα. Απαιτούν ορθή αξιολόγηση αυτών που βιώσαμε και βιώνουμε και σωστή εκτίμηση των εξελίξεων. Πάνω απ’ όλα απαιτούν τολμηρές αποφάσεις για τα βήματα που χρειάζονται».

«Οι αλλαγές θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε αλλαγές. Σε εμάς εναπόκειται οι αλλαγές που θα γίνουν να μας οδηγήσουν σε ένα βελτιωμένο λειτουργικό περιβάλλον και ένα καλύτερο αύριο», κατέληξε ο διευθύνων σύμβουλος του Συγκροτήματος της Τράπεζας Κύπρου.

Ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος επέμεινε ιδιαίτερα στην ανάγκη αποκατάστασης της σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τους επενδυτές, η οποία, όπως χαρακτηριστικά είπε, σήμερα «βρίσκεται στον κύκλο του κακού. Το κράτος πιστεύει ότι όλοι οι δραστηριοποιούμενοι στην οικονομία είναι φοροφυγάδες και με αυτό τον περίφημο θεσμό των επανελέγχων κυριολεκτικά «εκβιάζει» τις υπάρχουσες επιχειρήσεις. (…) Η επιχειρηματικότητα οδηγείται σε ασφυξία». «Εάν δεν αποκατασταθεί η σχέση εμπιστοσύνης κράτους-πολίτη, καμία νέα επένδυση δεν θα γίνει», ανέφερε ο κ. Θεοδωρόπουλος και πρόσθεσε ότι «για να αποκατασταθεί αυτή η σχέση, χρειάζονται δύο μόνον διαρθρωτικές αλλαγές. Πρώτον, εξατομίκευση ευθύνης για παράνομες ενέργειες και απόδοση ευθυνών. Ώστε να νιώσουν όλοι και οι πολίτες και οι επενδυτές ότι ζουν ή επενδύουν σε κράτος δικαίου. Η γενική ατιμωρησία δεν αντέχεται άλλο και συγχρόνως διώχνει επενδύσεις. Και, δεύτερον, χρειάζονται 5-10 δις ευρώ για να γίνει το κράτος συνεπής συναλλασσόμενος, όχι σε σχέση με τους πιστωτές του, αλλά με τους υπόλοιπους φορολογούμενους, πολίτες ή επιχειρήσεις. Αυτές είναι οι πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές. Η πώληση ασημικών βοηθά, ανακουφίζει, αλλά δεν θεραπεύει. Θεραπεία είναι μόνο η ανάπτυξη», επισήμανε ο κ. Θεοδωρόπουλος και κατέληξε με την εκτίμηση πως «το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οικονομικό. Η λύση του όμως είναι καταρχήν κοινωνική, πολιτική και κατόπιν οικονομική».

Τέλος, ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης τόνισε πως η Ευρώπη δεν έχει άλλη επιλογή από την ενδυνάμωση της συνοχής της ευρωζώνης ώστε να απαλλαγεί από την «τυρρανία των αγορών». «Η νέα αρχιτεκτονική σήμερα δοκιμάζεται καθώς σταδιακά δημιουργείται. Οι αγορές θέλουν αποτελέσματα εδώ και τώρα, αλλά η κουλτούρα εύρεσης κοινού παρονομαστή στην Ευρώπη παίρνει χρόνο. Ας κάνουμε λοιπόν υπομονή». Σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα, ο κ. Χαρδούβελης επισήμανε ότι «παρά τους φόβους της αγοράς, οι κίνδυνοι στην πορεία εξυγίανσης της αναθέρμανσης της ελληνικής οικονομίας είναι ελέγξιμοι» και ανέφερε ότι για την έξοδο από την ύφεση απαιτείται «αύξηση εξαγωγών (ιδιαίτερα λόγω αυξητικής εκροής εισοδημάτων), σταθεροποίηση οικονομικού κλίματος, φραγμός στην πτώση επενδύσεων και επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης», ενώ η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 6% του ΑΕΠ (που απαιτούνται για την εκπλήρωση του προγράμματος εξυγίανσης) είναι δύσκολη αλλά όχι αδιανόητη, καθώς «η σκληρότερη επιτήρηση από την ΕΕ με την επιχειρούμενη νέα αρχιτεκτονική της θα βοηθήσει σε πιθανή επιτυχία». Και, σε κάθε περίπτωση, είπε ο κ. Χαρδούβελης, το χειρότερο πιθανό σενάριο θα ήταν η έξωση από την ευρωζώνη, που «δεν αποτελεί καν εναλλακτική για τη χώρα».

Στον τόμο περιλαμβάνονται άρθρα διακεκριμένων Ελλήνων και ξένων οικονομικών αναλυτών, τόσο από τον ακαδημαϊκό χώρο όσο και από το χώρο της αγοράς, όπως οι Charles W. Calomiris, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, Jim O’ Neill, Πρόεδρος της Goldman Sachs Asset Management, Μιράντα Ξαφά, Senior Investment Strategist και Μέλος Δ.Σ. της IJ Partners, Πλούταρχος Σακελλάρης, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Βασίλειος Θ. Ράπανος, Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας, Γεωργία Καπλάνογλου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθανάσιος Ορφανίδης, Διοικητής Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, Τάκης Τριδήμας, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, Thomas Mayer, Επικεφαλής Οικονομολόγος ομίλου Deutsche Bank, Stefan Collignon, Καθηγητής στο Sant’ Anna School of Advanced Studies του Πανεπιστημίου Πίζας, Willem H. Buiter, Επικεφαλής Οικονομολόγος της Citigroup, Ebrahim Rahbari, Οικονομολόγος της Citigroup.

Στην παρουσίαση της έκδοσης παραβρέθηκαν ο υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Γιάννης Ραγκούσης, οι υφυπουργοί Μιλένα Αποστολάκη, Σπύρος Κουβέλης και Φίλιππος Σαχινίδης, ο αναπληρωτής υπεύθυνος του τομέα Οικονομίας της Ν.Δ. Χρήστος Σταϊκούρας, οι βουλευτές Μίμης Ανδρουλάκης, Γιάννης Παπαθανασίου, Χρήστος Πρωτόπαππας, ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας Απόστολος Ταμβακάκης, ο διοικητής της ATEbank Θεόδωρος Πανταλλάκης, ο γενικός διευθυντής του Ομίλου Λάτση Ευάγγελος Χρόνης, ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank EFG Ευθύμιος Χριστοδούλου και Νικόλαος Νανόπουλος, οι πρώην υπουργοί Παρασκευάς Αυγερινός, Δημήτρης Γεωργακόπουλος, Τάσος Γιαννίτσης, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, Κώστας Λαλιώτης, Λάζαρος Λωτίδης, Γιάννης Παλαιοκρασσάς, Αλέκος Παπαδόπουλος, Φάνη Πετραλιά, Χρήστος Ροκόφυλλος, Χρήστος Φώλιας, Νίκος Χριστοδουλάκης, οι γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών Ηλίας Πλασκοβίτης και του υπουργείου Εξωτερικών Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος και πολλοί διακεκριμένοι εκπρόσωποι του ακαδημαϊκού, οικονομικού, τραπεζικού και επιχειρηματικού χώρου.

Με εκτίμηση

Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη

Στείλτε ένα βιβλίο στο Καστελόριζο..

Στείλτε ένα βιβλίο στο Καστελόριζο..

..

..

Γράψτε στην πρώτη σελίδα του την αφιέρωση σας ή το μήνυμα σας και στείλτε το με ένα απλό γραμματόσημο(κόστος γραμματ. από 1,90 έως 2,12ευρώ)

στοιχεία παραλήπτη: Δημοτικό Σχολείο Καστελορίζου ΤΚ85111 (συμμετοχή στην εκστρατεία του 24grammata.com )

Εκστρατεία κοινωνικής εγρήγορσης του 24grammata.com

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Το Καστελόριζο είναι μακριά, γιατί ποτέ δε μάθαμε που, ακριβώς, βρίσκεται (απέχει 5 ώρες, ακτοπλοϊκώς, από τη Ρόδο).
Ήταν πάντα στο υποσυνείδητο του Έλληνα ως η δυσμενής μετάθεση, ή ο τόπος τιμωρίας για τον ατίθασο Δημόσιο Λειτουργό.
Και ξαφνικά… ξαφνικά μπήκε στη ζωή μας.
Αλλά όχι ως ευλογημένος ελληνικός τόπος που περιμένει τα παιδιά του για να τα ταΐσει και να τα ποτίσει από τη γη του.
Τώρα οι απανταχού ρήτορες και ρητορίσκοι μιλάνε για “λεκάνες Μεσογείου”, για “κοιτάσματα”, για “γεωπολιτική αξία”, για “πλούτο”, για “αρπαχτές” και για “κονόμα”
Τώρα κινδυνεύει, πραγματικά, το Καστελόριζο!!!

Αυτό φοβηθήκαμε και για αυτό στα 24grammata.com αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε ένα μοναδικό αφιέρωμα 46 άρθρων σε 4 γλώσσες. Συγκεντρώσαμε, για πρώτη φορά, την ιστορία και τον πολιτισμό αυτού του νησιού στις 4 πρώτες σελίδες του 24grammata.com. Με τη συγκέντρωση όλου του υλικού το αφιέρωμα θα κυκλοφορήσει με τη μορφή free e-book.
Το Καστελόριζο έχει προβλήματα, που δεν μπορούν να περιμένουν.
Το μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα του είναι η δική μας άγνοια, η επιπολαιότητα και ο δικός μας Μακάριος ύπνος
Γνωρίστε το Καστελόριζο, πριν να ρητορεύσετε για τη “γεωστρατηγική σημασία του στην παγκόσμια οικονομία…”
Πάρτε από το χέρι το παιδί σας και δείξτε του στο χάρτη που βρίσκεται το Καστελόριζο (δεν είναι δυο λεπτά από τη Ρόδο. Είναι 5 ώρες ακτοπλοϊκώς και 30 λεπτά αεροπορικώς από τη Ρόδο). Βοηθήστε τον να συνειδητοποιήσει ότι τα σύνορα δε χαράζονται με τις χιλιομετρικές αποστάσεις, αλλά με τις Καρδιές των ανθρώπων που τα κατοικούν και από το Φρόνημα αυτών που τους στηρίζουν

Διαλέξτε από τη βιβλιοθήκη σας ένα οποιοδήποτε βιβλίο που έχετε διαβάσει (Παιδικό, Σχολικό, Λογοτεχνικό, Λεξικά, Επιστημών).
Εάν δε θέλετε να αποχωριστείτε τα βιβλία σας είναι αυτονόητο ότι μπορείτε να αγοράσετε από οπουδήποτε ένα βιβλίο
Για βιβλία που ζυγίζουν μέχρι 350 γραμμάρια το κόστος γραμματοσήμου είναι 1,90 ευρώ (συστημένο: 3,77) και μέχρι 500γρ. το κόστος είναι 2,12 ευρώ (συστημένο 3,19)Τιμοκατάλογος των ΕΛΤΑ, εδώ
Για ιδιωτική ταχυμεταφορά (παραλαβή από το σπίτι σας, περίπου 15,50 ευρώ για φάκελο ή δέμα έως 2 κιλών)

Διαβάστε ορισμένα από τα 46 άρθρα του αφιερώματος και μετά, αν το επιθυμείτε, δηλώστε το παρόν στην παρακάτω εκστρατεία του 24grammata.com:

Από τη Βιβλιοθήκη σας στο Καστελόριζο
Μαθαίνω για το Καστελόριζο
Δηλώνω παρών.

Στείλτε ένα βιβλίο, ακόμα και απ΄ αυτά που έχετε ήδη διαβάσει,
στο ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ.

Γράψτε στην πρώτη σελίδα την αφιέρωση σας ή το μήνυμα σας
και στείλτε το με ένα απλό γραμματόσημο (κόστος γραμματ. από 1,90 έως 2,12ευρώ)
στοιχεία παραλήπτη: Δημοτικό Σχολείο Καστελορίζου Τ.Κ.85111 (συμμετοχή στην εκστρατεία του 24grammata.com)
Ενεργοποιήστε την ευαισθησία των παιδιών σας.
Δώστε το πρότυπο ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί.

Προωθήστε παντού αυτή την πρωτοβουλία σε συλλόγους, φίλους, επαφές μέσω mails
Στείλτε κάθε είδους βιβλίο (Παιδικό, Εκπαιδευτικό, Λογοτεχνικό, Ιστορικό, Επιστήμης). Τα βιβλία δεν απευθύνονται μόνο στους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου αλλά σε όλους τους Κατοίκους του νησιού (δεν είναι και πολλοί άλλωστε). Τα 24grammata.com ενήργησαν με την έγκριση του Δημάρχου Καστελορίζου και του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγίστης

Ας γίνει το βιβλίο, που κιτρινίζει στη βιβλιοθήκη σας, η αόρατη κλωστή που θα σας δέσει για πάντα με το ωραιότερο νησί του Αιγαίου.

ΥΓ: Το σχολείο έχει 21 παιδιά, που χρειάζονται βιβλία, εκπαιδευτικά βιβλία, εκπαιδευτικά cd κι επιτραπέζια παιχνίδια.

http://madamedelaluna.blogspot.com/2011/03/blog-post_09.html